MeDuSa

ΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΕΤΤΙΓΞ

Ὀνος ἀκούσας φωνῆς τέττιγος ἡδέως αὐτῇ ἐπετέρπετο, καὶ τὸν τέττιγα ἐπηρώτα λέγων:

«Τί ἄρα τρεφόμενος οὔτω γλυκεῖαν ἔχεις τὴν φωνήν;»

Ὁ δὲ τέττιξ τῷ ὄνῳ ἀντέφησεν:

«Ἡ ἐμὴ τροφὴ ἀήρ ἐστι καὶ δρόσος».

Ὁ δὲ ὄνος τούτου ἀκούσας τοῦ ρήματος ἐνόμισε μέθοδον εὑρηκέναι δι᾿ ἧς ὅμοιαν τῷ τέττιγι σχοίη φωνήν καὶ τὸ στόμα εὐθὺς ἀνοίξας πρὸς τὸν ἀέρα κεχήνωτο ὡς δεξόμενος δῆθεν δρόσον εἰς διατροφήν, ἕως οὗ τῷ λιμῷ διεφθάρη.

Οὗτος ὁ μὺθος δηλοὶ ὅτι οὐ δεῖ τινα τὰ φυσικὰ τοῖς παρὰ φύσιν ἐξομοιοὺν καὶ τοῖς ἀδυνάτοις ἀφρόνως ἐπιχειρεῖν.

Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ ΚΙ Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ

Ὁ γάιδαρος ἄκουσε κάποτε τὸ τζίτζικα καὶ κατευχαριστήθηκε.

«Μὰ τί τρῶς κι ἔχεις τόσο γλυκιὰ φωνή;» τὸν ρώτησε.

«Ἀέρα καὶ δροσιά» ἀπάντησε ἐκεῖνος.

Τότε ὁ γάιδαρος νόμισε πὼς ἔμαθε τὸ μεγάλο μυστικὸ ποὺ κάνει τὶς ὄμορφες φωνές. Ἄνοιξε λοιπὸν τὸ στόμα του, γιὰ νὰ χορτάσει τάχα μπόλικο ἀέρα καὶ δροσιά, κι ἔμεινε ἔτσι χάσκοντας, μέχρι ποὺ πέθανε ἀπὸ τὴν πείνα.

Ο μύθος λέει πὼς δὲν ἔχουμε, οὔτε πρέπει νὰ ἔχουμε, ὅλοι τὴν ἴδια φύση καὶ πὼς εἶναι καθαρὴ ἀπερισκεψία νὰ προσπαθοῦμε ἀφύσικα πράγματα.

ΟΦΙΣ ΠΑΤΟΥΜΕΝΟΣ.

Ὄφις τις ἕρπων παρὰ πολλῶν συνεπατεῖτο, πορευόμενος δὲ εἰς τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος εἰδωλεῖον εἰσελήλυθεν. Ὁ δὲ Ἀπόλλων εὐθὺς ἔφη πρὸς αὐτόν:

«Εἰ ὤλεσάς γε τὸν πρῶτόν σε συμπατήσαντα, οὐδεὶς ἂν τῶν ἑτέρων κατατετόλμηκέ σου».

Οὗτος δηλοῖ ὡς οἱ προλαβόντως σφαλέντες εἴπερ εὐθὺς σωφρονίζοιντο, οἱ ἕτεροι δι᾿ ἐκείνων κατάφοβοι γίνονται.

ΤΟ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΜΕΝΟ ΦΙΔΙ

Σερνότανε λοιπὸν τὸ φίδι καὶ τὸ τσαλαπατοῦσαν. Μιὰ καὶ δυό, πάει στὸ βωμὸ τοῦ Ἀπόλλωνα, καὶ τί τοῦ λέει ἐκεῖνος;

«Ἂν δάγκωνες τὸν πρῶτο ποὺ σὲ πάτησε, κανεῖς δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ τὸ ἐπαναλάβει!»

Ὁ μύθος λέει πὼς ὅταν τιμωρεῖται ὁ πρῶτος παραβάτης, ἀποθαρρύνονται ὁπωσδήποτε οἱ μιμητὲς του.