MeDuSa

* * *

Ὁ Αἴσωπος γεννήθηκε στὴν περιοχὴ τῆς Φρυγίας τὸ 600 περίπου π.Χ. καὶ πέθανε στὰ 564 π.Χ. Ἦταν πολὺ μελαχρινός, δύσμορφος καὶ τραυλὸς. Ἐργαζόταν σὲ κάποιον κτηματία σὰν δοῦλος - βοσκός. Μιὰ μέρα, ποὺ εἶδε τὸν ἐπιστάτη νὰ χτυπάει ἄδικα ἕναν δοῦλο, ἔτρεξε νὰ τὸν βοηθήσει κι ἔτσι ὁ ἐπιστάτης γιὰ νὰ τὸν ἐκδικηθεῖ τὸν κατηγόρησε στὸ ἀφεντικὸ - κτηματία - ποὺ τὸν πῆγε στὴν ἀγορὰ τῆς Ἐφέσσου νὰ τὸν πουλήσει! Ἐκεῖ, τὸν ἀγόρασε ὁ σοφὸς Ξάνθος ἀπὸ τὴν Σάμο, ποὺ ἐκτίμησε τὸ ἔξυπνο βλέμμα του καὶ τὸν πῆρε μαζί του σὰν δοῦλο.

Μαζί του, ὁ Αἴσωπος, ἄρχισε νὰ ταξιδεύει καὶ νὰ γνωρίζει τὸν κόσμο. Κάποτε ἔφθασαν καὶ στὴν περιοχὴ τῶν Δελφῶν ὅπου ἐπισκέφθηκαν τὸ περίφημο Μαντεῖο. Ὁ Αἴσωπος εἰρωνεύτηκε τουε ἱερεῖς τοῦ Μαντείου ὅτι μαντεύουν γιὰ νὰ πλουτίζουν καὶ τοὺς κατοίκους τῶν Δελφῶν ὅτι ἀντὶ νὰ καλλιεργοῦν τὰ κτήματά τους καὶ νὰ φροντίζουν τὰ ζῷα τους ζοῦσαν ἀπὸ τὰ ἀφιερώματα τῶν προσκυνητῶν τοῦ Μαντείου. Αὐτό του τὸ θράσος ἐξόργισε τοὺς ἱερεῖς τοῦ Μαντείου οἱ ὁποῖοι τὸν παγίδευσαν, βάζοντας ἕνα χρυσὸ ποτήρι στὶς ἀποσκευές του, καὶ κατόπιν τὸν κατηγόρησαν γιὰ κλέφτη κι ἱερόσυλο!

Ἔτσι τὸν δίκασαν ἄδικα καὶ τὸν καταδίκασαν σὲ θάνατο, ρίχνοντάς τον ἀπὸ τὶς κορυφὲς τῶν Φαιδρυάδων, κάποια ἀπόκρημνα βράχια. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, ὁ Ἀπόλλων τιμώρησε τὴν ἀδικία τους στέλνοντας στοὺς κατοίκους τῶν Δελφῶν μεγάλη πεῖνα καὶ λιμό, ποὺ θέρισαν πολλοὺς κατοίκους. Αὐτοὶ τότε γιὰ νὰ ἐξιλεωθοῦν, ἔστησαν μία μαρμάρινη στήλη πρὸς τιμὴν τοῦ Αἰσώπου.

Λέγεται ὅτι ὁ Αἴσωπος εἶπε τοὺς μύθους του αὐτοὺς ὄχι μόνο στὴ διάρκεια τῆς ζωῆς του ἀλλὰ καὶ στὸ δικαστήριο μὲ σκοπὸ νὰ ὑποστηρίξει τὴν ἀθῳότητά του. Μέσα ἀπὸ τοὺς μύθους του διακρίνεται τὸ εὐρύ, παρατηρητικό του πνεῦμα κι ἡ ἱκανότητά του νὰ διδάσκει μὲ μικρὲς ἁπλὲς ἱστορίες, ποὺ πάντα ἔχουν στὸ τέλος κάποιο ἠθικὸ δίδαγμα. Ὁ Αἴσωπος συνήθιζε μὲ τὴν παρατηρητικότητα καὶ τὴν βαθειὰ σοφία του νὰ πλάθει τέτοιες ἱστορίες καὶ νὰ τὶς λέει γύρω του. Μὲ τὸν καιρὸ ἀπέκτησε μεγάλη φήμη κι ὅλοι ἔτρεχαν κοντά του νὰ ἀκούσουν κάποιο μῦθο του σχετικὸν μὲ κάποιο πρόβλημα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦσε. Σιγὰ-σιγὰ οἱ ἱστορίες του ἄρχισαν νὰ μεταδίδονται ἀπὸ στόμα σὲ στόμα μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, μέχρι τὴν ἑλληνιστικὴ ἐποχή, ὁπότε συγκεντρώθηκαν καὶ παρουσιάστηκαν σὰν ἕνα βιβλίο, αἰῶνες ἀργότερα.

Οἱ μῦθοι τοῦ Αἰσώπου ἔχουν μία ἰδιαίτερη χάρη, μιὰ θαυμαστὴ ἁπλότητα καὶ ἄφταστη διδακτικότητα! Εἶναι παρμένοι ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ζωὴ καὶ τὴν φύση. Ὁ Αἴσωπος ἔχει μία μοναδικὴ δυνατότητα νὰ δίνει στὰ ζῷα ἀνθρώπινες ἰδιότητες, ψυχὴ καὶ λαλιά, σὲ τέτοιο βαθμὸ ποὺ νὰ θεωρεῖς ὅτι αὐτὴ ἦταν κάποτε ἡ πραγματικότητα καὶ ὅλα αὐτὰ ποὺ διηγεῖται ἔχουν συμβεῖ.