Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Φωνές...


Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους...

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό...

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας —
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης



Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

...


Ο Ερατοσθένης και η ακτίνα της Γής

Οι αρχαίοι Ελληνες, αντίθετα με όσα πιστεύει ο μέσος πολίτης σήμερα, γνώριζαν από την εποχή του Αριστοτέλη ότι η Γη είναι σφαιρική και όχι επίπεδη. Ο Ερατοσθένης μάλιστα, με ένα πείραμα που έχει μείνει στην Ιστορία, μπόρεσε να μετρήσει την ακτίνα της Γης με ακρίβεια απρόσμενη για τα μέσα της εποχής εκείνης. Οι μεταγενέστεροι αστρονόμοι και γεωγράφοι όμως συντάχθηκαν με την άποψη του Πτολεμαίου ότι η Γη είναι 30% μικρότερη από όσο είχε μετρήσει ο Ερατοσθένης. Το λάθος αυτό παρέμεινε για 15 αιώνες και ήταν η αιτία να αποφασίσει ο Κολόμβος το ταξίδι για την Ινδία, το οποίο κατέληξε στην ανακάλυψη της Αμερικής.

Στον τροπικό του Καρκίνου

Το πείραμα του Ερατοσθένη βασίστηκε στη μέτρηση του ύψους του Ηλίου την ίδια ημερομηνία σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες, καθώς και στην πεποίθηση του μεγάλου έλληνα μαθηματικού ότι ο Ηλιος είναι πολύ μακριά από τη Γη, τόσο ώστε οι ακτίνες του να φθάνουν στον πλανήτη μας σχεδόν παράλληλα. Από διηγήσεις ταξιδιωτών ο Ερατοσθένης έμαθε ότι στις 21 Ιουνίου, την ημέρα του θερινού ηλιοστασίου, ο Ηλιος καθρεφτίζεται στην επιφάνεια του νερού των πηγαδιών της πόλης Συήνης, αυτής που σήμερα οι Αιγύπτιοι ονομάζουν Ασουάν. Από την πληροφορία αυτή ο Ερατοσθένης συμπέρανε ότι η Συήνη βρίσκεται πάνω στον τροπικό του Καρκίνου, δηλαδή στον παράλληλο κύκλο με γεωγραφικό πλάτος 23,5 μοίρες. Το χαρακτηριστικό των τόπων που βρίσκονται στον τροπικό του Καρκίνου είναι ότι το μεσημέρι της 21ης Ιουνίου ο Ηλιος βρίσκεται στο ζενίθ, δηλαδή ακριβώς κατακόρυφα προς τα πάνω. Ετσι οι ακτίνες του διαδίδονται κατά μήκος των κατακόρυφων τοιχωμάτων των πηγαδιών, ανακλώνται στην επιφάνεια του νερού και επιστρέφουν προς την επιφάνεια, κάνοντας ορατό το είδωλό του σε έναν παρατηρητή που κοιτάζει από το στόμιο του πηγαδιού.

Το μεσημέρι της ημέρας του θερινού ηλιοστασίου ο Ερατοσθένης μέτρησε το ύψος του Ηλίου στην πόλη στην οποία κατοικούσε, την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η μέτρηση έγινε με τη βοήθεια ενός οβελίσκου, ο οποίος είναι το αρχαιότερο αστρονομικό όργανο στην ιστορία της επιστήμης. Το μήκος της σκιάς που ρίχνει ο οβελίσκος, διαιρεμένο με το ύψος του οβελίσκου, μας δίνει, όπως μάθαμε στο σχολείο, την εφαπτομένη της γωνίας του ύψους του Ηλίου. Η γωνία αυτή, η οποία από τη μέτρηση του Ερατοσθένη προέκυψε 7,2 μοίρες, είναι ίση (ως «εντός-εκτός και επί τα αυτά», όπως θυμούνται οι παλαιότεροι) με την επίκεντρη γωνία που σχηματίζουν δύο ακτίνες της Γης με άκρα τη Συήνη και την Αλεξάνδρεια, υπό την προϋπόθεση ότι οι δύο πόλεις έχουν το ίδιο γεωγραφικό μήκος, βρίσκονται δηλαδή στον ίδιο μεσημβρινό. Επειδή από τη γεωμετρία γνωρίζουμε ότι η απόσταση των δύο πόλεων, η ακτίνα της Γης και η γωνία που μέτρησε ο Ερατοσθένης συνδέονται με τη σχέση απόσταση/ακτίνα = 6,28x(7,2/360), η ακτίνα της Γης βρίσκεται αμέσως αν γνωρίζουμε την απόσταση των δύο πόλεων. Την εποχή του Ερατοσθένη, περί το 250 π.Χ., δεν υπήρχε ακριβής μέθοδος μέτρησης τόσο μεγάλων αποστάσεων. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ερατοσθένης ανέθεσε σε επαγγελματίες βαδιστές να την υπολογίσουν, και το αποτέλεσμά τους το συνέκρινε με τις εκτιμήσεις αρχηγών καραβανιών. Το τελικό του αποτέλεσμα ήταν ότι η απόσταση Αλεξάνδρειας- Συήνης ισούται με 5.000 στάδια, οπότε η ακτίνα της Γης προκύπτει ίση με 252.000 στάδια.

Για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την ακρίβεια της μέτρησης του Ερατοσθένη, θα έπρεπε να γνωρίζουμε πόσο είναι το μήκος ενός σταδίου σε μέτρα, καθώς και κατά πόσο αληθεύουν οι δύο υποθέσεις του Ερατοσθένη, δηλαδή ότι η Συήνη έχει γεωγραφικό πλάτος 23,5 μοίρες και ότι Συήνη και Αλεξάνδρεια βρίσκονται στον ίδιο μεσημβρινό. Μια ματιά σε έναν σύγχρονο χάρτη δείχνει ότι και οι δύο υποθέσεις ήταν λανθασμένες, αλλά το λάθος δεν ήταν μεγάλο: το γεωγραφικό πλάτος της Συήνης είναι 24,1 μοίρες, ενώ τα γεωγραφικά μήκη των δύο πόλεων διαφέρουν μόνο κατά μία μοίρα. Επομένως η βασική πηγή σφάλματος είναι το μήκος ενός σταδίου σε μέτρα. Θα έλεγε κανείς ότι έχουν διασωθεί πολλά αρχαία στάδια, οπότε δεν έχουμε παρά να μετρήσουμε πόσο μήκος έχει ένα από αυτά. Δυστυχώς τα στάδια δεν είχαν το ίδιο μήκος σε όλες τις περιοχές της αρχαίας Ελλάδας. Αν υποθέσουμε ότι ο Ερατοσθένης εννοούσε αττικά στάδια των 185 μέτρων, τότε το αποτέλεσμά του δίνει για την ακτίνα της Γης 7.400 χιλιόμετρα, τιμή 16% μεγαλύτερη από την πραγματική. Αν όμως εννοούσε αιγυπτιακά στάδια, πράγμα που είναι και το πιθανότερο, τότε κατά τον Ερατοσθένη η ακτίνα της Γης είναι 6.316 χιλιόμετρα, μόλις 1% μικρότερη από την πραγματική, που σήμερα γνωρίζουμε ότι είναι 6.366 χιλιόμετρα!

Πώς ξεγελάστηκε ο Κολόμβος


Το πείραμα του Ερατοσθένη είχε δημιουργήσει μεγάλη εντύπωση στην εποχή του, και αρκετοί μεταγενέστεροι φυσικοί φιλόσοφοι, όπως ονομάζονταν οι επιστήμονες εκείνη την εποχή, θέλησαν να το επαναλάβουν. Ο πρώτος που γνωρίζουμε, χρονολογικά, ήταν ο Ελληνας Ποσειδώνιος ο Ρόδιος, ο οποίος γύρω στο 100 π.Χ. υπολόγισε την ακτίνα της Γης με διαφορετική μέθοδο από αυτήν του Ερατοσθένη. Υπέθεσε ότι η Αλεξάνδρεια και η Ρόδος είναι στον ίδιο μεσημβρινό και υπολόγισε ότι η επίκεντρη γωνία που σχηματίζουν οι δύο πόλεις είναι 7,5 μοίρες, παρατηρώντας όχι τον Ηλιο αλλά το ύψος του αστέρα Κάνωπου, όπως φαίνεται από τις δύο πόλεις. Υποθέτοντας ότι η απόσταση των δύο πόλεων είναι 5.000 στάδια, κατέληξε σε ένα αποτέλεσμα πρακτικά ίδιο με αυτό του Ερατοσθένη. Μεταγενέστερα όμως αναθεώρησε την εκτίμησή του για την απόσταση Ρόδου- Αλεξάνδρειας σε 3.750 στάδια, οπότε η ακτίνα της Γης προέκυψε ίση με 4.500 χιλιόμετρα, δηλαδή 30% μικρότερη από την πραγματική. Με την τιμή αυτή συμφώνησε στη συνέχεια ο ρωμαίος ναύαρχος και φυσικός φιλόσοφος Πλίνιος, ενώ την καθιέρωσε οριστικά ο έλληνας αστρονόμος Πτολεμαίος αναφέροντάς τη στο βιβλίο του Γεωγραφία.

Τα βιβλία του Πτολεμαίου έχαιραν μεγάλης εκτίμησης μεταξύ των επιστημόνων ως την Αναγέννηση, και αυτό το γεγονός ήταν η αιτία να επικρατήσει τελικά η λανθασμένη τιμή του Ποσειδώνιου για την ακτίνα της Γης. Σε υδρόγειες σφαίρες της εποχής, κατασκευασμένης με βάση αυτήν τη λανθασμένη τιμή, βλέπει κανείς τοποθετημένες την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική να καλύπτουν όλη την επιφάνεια της Γης, χωρίς να υπάρχει διαθέσιμος χώρος για άλλη ήπειρο. Ο Κολόμβος, με βάση παρόμοιους χάρτες, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ινδία απείχε από τα Κανάρια Νησιά μόλις 6.300 χιλιόμετρα δυτικά (αντί για τη σωστή 28.000 χιλιόμετρα), οπότε θα μπορούσε να φθάσει σχετικά σύντομα στις Ινδίες ταξιδεύοντας προς δυσμάς. Επομένως θα μπορούσε κανείς να πει ότι το λάθος του Ποσειδώνιου έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν γνώριζε τις πραγματικές διαστάσεις της Γης δεν θα τολμούσε ποτέ να ξεκινήσει για ένα ταξίδι 28.000 χιλιομέτρων με τα πλοία της εποχής.



πηγή :
tovima.gr - ΧΑΡΗΣ ΒΑΡΒΟΓΛΗΣ, καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ

«Νεοθωμανισμός και ελληνική Θράκη»


Τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στην Παλαιά Βουλή, Σταδίου 13, στην Αθήνα, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση του Άρδην και της Ρήξης με θέμα:

«Νεοθωμανισμός και ελληνική Θράκη».

Ομιλητές:

Κώστας Καραϊσκος, εκδότης Αντιφωνητή
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας - εκδότης
Χαρά Νικοπούλου, δασκάλα
και Παναγιώτης Σγουρίδης, πρώην πρόεδρος της Βουλής

Συντονιστής:

Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος, Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

25 Νοεμβρίου Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση.

Η Ημέρα αυτή είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο.

Στατιστικά Στοιχεία για την Ελλάδα:


* Η βία κατά των γυναικών είναι κυρίως υπόθεση ενδοοικογενειακή, καθώς το 68% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση είναι έγγαμες.
* Το 16% των γυναικών που απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα είναι αλλοδαπές.
* Από το σύνολο των αλλοδαπών γυναικών - θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, περίπου τέσσερις στις δέκα προέρχονται από τα Βαλκάνια.
* Η αντίληψη ότι η κακοποιημένη γυναίκα είναι συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και εισοδήματος, δεν επιβεβαιώνεται. 7 στις 10 γυναίκες - θύματα είναι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή και ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης.
Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική κατάσταση, καθώς 6 στις 10 γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση βρίσκονται σε μέτρια ή καλή οικονομική κατάσταση...


πηγή : http://korkos.blogspot.com


Με βακαλιάρον, σαρδέλλες και οίνον...


Υπόθεσε, φίλε, ότι σ’ εκυρίευσε και σε έξαφνα η φιλοδοξία του Γιαννάκου του Χαρτουλάριου, ότι επεθύμησες να γίνεις βουλευτής διά να υπηρετήσεις το έθνος.
Διά να επιθυμήσεις τούτο, σημείωσε, πρέπει να είσαι χορτάτος. Η φιλοδοξία είναι η νόσος των χορτάτων, η λαιμαργία είναι των πεινασμένων το νόσημα.

Εξέρχεσαι εις την αγοράν, βγάζεις λόγον, είσαι άραγε εις θέσιν να ηξεύρεις πόσοι εκ των προσφιλών συμπολιτών σου είναι χορτάτοι και πόσοι δεν είναι; Μην αμφιβάλλεις ότι οι πλείστοι είναι πεινασμένοι, διότι αν δεν ήσαν, όλοι θα έβγαζαν κάλπας διά να γίνουν βουλευταί.

Τώρα, την ημέραν της εκλογής, πώς απαιτείς να υπάγει άνθρωπος πεινασμένος, άνθρωπος όστις θα ψαύει την κοιλίαν του ως έγχορδον όργανον, άνθρωπος όστις δεν θα έχει την δύναμιν να ίσταται και να βαδίζει και να σου δώσει μάλιστα λευκήν ψήφον; Φυσικόν είναι, αφού θα λάβει τον κόπον προς χάριν σου, να του δώσεις τουλάχιστον να φάγει δι’ εκείνην την ημέραν. Εάν δεν του δώσεις χρήματα, θα του προσφέρεις γεύμα. Και τούτο δωροδοκία δεν είναι; Ή θα του στείλεις κατ’ οίκον βακαλιάρον και σαρδέλλες και οίνον.

Ιδού πόθεν εγεννήθη η δωροδοκία. Πώς θέλεις να ενδιαφέρεται ο αγρότης, ο βοσκός, ο πορθμεύς, ο ναύτης, ο εργάτης, ο αχθοφόρος, πώς θέλεις να ενδιαφέρωνται διά τον Καψιμαΐδην και τον Γεροντιάδην αν θα γίνωσι βουλευταί ή όχι; Εκείνοι είναι χορτάτοι και τρέφουσιν όνειρα, φιλοδοξίας, ούτοι πεινώσι και θέλουν να φάγωσι. Ανέκαθεν τα αξιώματα ήσαν αγοραστά.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 1892

πηγή : http://www.politismospolitis.org

Το κατά Θεριακλήν ευαγγέλιον

Εν αρχήν ην ο Αβραμόπουλος.
Και είπεν ο Αβραμόπουλος, απαγορευθήτω το κάπνισμα εις πάντας τους κλειστούς χώρους καθ' άπασαν την επικράτειαν.
Πάντας;
Πάντας.
Και διαμαρτυρήθησαν οι μαγαζατόροι, και είπαν αυτώ, ω υπουργέ, επιτραπείτω το κάπνισμα εις τινάς των κλειστών χώρων, ειδεμή γαρ φαλιρισθήσωμεν.
Και είπεν ο Αβραμόπουλος, εξαιρεθήτωσαν οι χώροι οι έχοντες επιφάνειαν κάτω των εβδομήκοντα τετραγωνικών.
Και εξαιρέθησαν οι χώροι, και ήσαν όλοι πολλά ευτυχείς.
Και διαμαρτυρήθησαν οι μαγαζατόροι, οι έχοντες χώρους επιφανείας εβδομήκοντα και ενός τετραγωνικών, και είπαν αυτώ ότι πολλά μεγάλη η αδικία και ότι ούτοι γαρ φαλιρισθήσωσι.
Και είπεν αυτός, "χμμμ".
Και είπεν ο Αλογοσκούφης, αυξηθείτω ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης επί των προϊόντων καπνού.
Και ο ειδικός φόρος ηυξήθη.
Και η απαγόρευσις επήγε περίπατον, ότι πολλά τα έσοδα δια το δημόσιον ταμείον αμήν.
Και εντουμανιάσθησαν εκ νέου οι χώροι των καφενείων και εστιατορίων και ζυθοποτείων καθ' άπασαν την επικράτειαν,
Και εφλόμωσαν οι άκαπνοι και διαμαρτυρήθησαν
Και ο Χρήστος Μιχαηλίδης διέρρηξε τα ιμάτια αυτού
Και γενομένων εκλογών απηλλάγη η κυβέρνησις Κωνσταντίνου του Β' του Καραμανλέως του εκ Ραφήνης
Και το ζήτημα ελησμονήθη ότι ενέσκηψεν η τρόικα και το μνημόνιον και αι επτά πληγές του φαραώ
Και λεφτά δεν υπάρχουσι
Και είπεν η Μαριλίζα, ξανααπαγορευθήτω το κάπνισμα εις πάντας τους κλειστούς χώρους καθ' άπασαν την επικράτειαν.
Και ουδεμίαν εξαίρεσιν προέβλεψεν
Και απαγορεύθησαν τα τασάκια και εστάλησαν εις το πυρ το εξώτερον
Και εξήλθασιν αι δημοτικαί αστυνομίαι με τα μπλοκάκια αυτών
Και έρραψον κουστουμάκια εις πάντας τους παραβάτας
Πάντας;
Ε όχι και πάντας.
Και εγένετο οχλαβοή μεγάλη και ταραχή και κοπετός εν αυτοίς
Και διαμαρτυρήθησαν εκ νέου οι μαγαζατόροι εις άπασαν την επικράτειαν ότι ελαττούται το ποίμνιον αυτών και ότι φαλιρισθήσωσι
Και κατέβασαν τα ρολά των καταστημάτων αυτών και συνετάγησαν εις πλατείαν Κλαυθμώνος και οδύροντο
Και εγένετο ανασχηματισμός και η Μαριλίζα ανασχηματίσθη
Και εγένετο Λοβέρδος.
Και εγένοντο δημοτικές εκλογές, και εξηφανίσθησαν οι δημοτικοί αστυνομικοί εκ των οδών
Ότι πολλά μεγάλη η ανάγκη των ψήφων δια τας δημοτικάς αρχάς αμήν.
Και επανήλθον τα τασάκια επί των τραπεζών ημών
Και εντουμανιάσθησαν εκ νέου οι χώροι των καφενείων και εστιατορίων και ζυθοποτείων καθ' άπασαν την επικράτειαν,
Και εφλόμωσαν οι άκαπνοι και διαμαρτυρήθησαν,
Και είπεν Λοβέρδος, ότι επανεξετάση το ζήτημα ότι μεγάλη γαρ η κρίσις και αναγκαία τα έσοδα τοις μαγαζατόροις και τω δημοσίω ταμείω αμήν
Και ότι υστέρησαν αι εισπράξεις του ΦΠΑ πρόσχωμεν
Και η περαίωσις δεν αποδίδει πουναπάρειοδιάολος
Και επανεξετάζεται το ζήτημα και βαίνωμεν προς άρσιν της απαγορεύσεως αμήν
Ότι το μυστήριον τούτο μέεεεεεεεγα εστίιιιιιιιι

πηγή : http://xasodikis.blogspot.com/


Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Ζατρίκιον - Το Αρχαίο Ελληνικό παιχνίδι Σκακιού


Το σκάκι που όλοι γνωρίζουμε σήμερα είναι το αρχαιοελληνικό ΖΑΤΡΙΚΙΟΝ. Σήμερα δεν υπάρχει άνθρωπος σε ολόκληρο τον πλανήτη που να μην γνωρίζει το ΣΚΑΚΙ που στην αρχαιότητα το ονόμαζαν ΖΑΤΡΙΚΙΟΝ και που ήταν επινόηση των αρχαίων ελλήνων από την αρχή της ιστορικής τους διαδρομής.

Όταν ο Βρετανός αρχαιολόγος Σερ Άρθουρ Έβανς πραγματοποιούσε ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού στα τέλη του 19ου αιώνα, έμεινε έκθαμβος όταν αντίκρισε μια μεγάλη πλάκα από ελεφαντόδοντο και πέτρα χρώματος μπλε, με γυάλινη επικάλυψη και χρυσά φύλλα. Το εντυπωσιακό αυτό εύρημα ήταν το «Μέγα Ζατρίκιον» που συνοδευόταν από πέντε πιόνια από ελεφαντόδοντο και είχε διαστάσεις 104Χ61 εκατοστά και χρονολογείται γύρω στο 1600 π.Χ. Το «Μέγα Ζατρίκιον» ήταν ένα βασιλικό παιχνίδι ανάλογο με το σύγχρονο σκάκι και γι’ αυτό ο χώρος που ανακαλύφθηκε ονομάστηκε «Διάδρομος του Ζατρικίου».

Στην αρχική του μορφή απεικόνιζε ένα τέλειο ημερολόγιο με τέσσερα έτη, όπου οι 72 περιφερειακές γραμμές αντιστοιχούν σε 72 χρονικά διαστήματα των 20 λεπτών, δηλαδή μια 24ωρη μέρα (72Χ20 =1440 λεπτά = 24ώρες Χ 60 λεπτά = μία 24ωρη ημέρα).

Η λέξη Ζατρίκιον είναι ξεκάθαρα αρχαιοελληνική και ετυμολογικά προέρχεται από δύο λέξεις, το επιτακτικό μόριο «ζα-» και του ρήματος τριάζω ή τριάσσω. Το επιτακτικό μόριο «ζα» είναι πολύ γνωστό και το χρησιμοποιούμε σε πολλές λέξεις και έχει ως στόχο να ενισχύει το δεύτερο συνθετικό της λέξης.

Για παράδειγμα ζά(μ)πλουτος ή ζάπλουτος σημαίνει ο πολύ πλούσιος, ο πάμπλουτος, ο βαθύπλουτος, ζαφελής ο πανύ αφελής, ο πανβλαξ (ο ζα- αφελής), ζατρεφής ο ευτραφής (ο ζα- τρεφής) και (Λεξικό Σούδα) τα εξής: Ζαχρειής ο άγαν χρειώδης, Ζατρεφής ο ευτραφής κ.λπ. Και πλήθος άλλων παραδειγμάτων, που αναφέρουν τα σύγχρονα λεξικά, όπως: Ζάης, -ής, ές (επιθ.) = ορμητικός, θυελλώδης από το <θ. επιτ. μόριο ζα + άημι = πνέω. Ζάθεος, -ος, -ον (επιθ.) = ο πολύ θείος, ο ιερός, ο καθηγιασμένος από το <επιτ. μόριο ζα + θεός. Ζαθερής, -ής, -ές (επιθ.) = ο πολύ θερμός από το <επιτ. μόριο ζα + θέρος. Ζαμενής, -ής, ές = ο πανίσχυρος, ο πολύ ισχυρός από το <επιτ. μόριο ζα + μένος. Ακόμη τονίζεται ότι με το ζα- έχουμε και σε αρχαία γραφή το JA το οποίο σημαίνει: ζάλ, Sas, ζάρ, ζάρ-ι, saihs, szeszi, δηλαδή ζάρι ή κύβος. Και ο αριθμός 6 JA+, δηλαδή zal, ζάλ.

Το ρήμα τριάζω ή τριάσσω ή τριάττω σημαίνει νικώ. Και τριαγμός σημαίνει νίκη. Ζατριάζω σημαίνει υπερνικώ ή κατανικώ. Ακόμη γνωρίζουμε την λέξη Τρισμέγιστος (τρεις φορές Μέγιστος) και η έκφραση «τρισί πάλαις» δηλώνει αυτόν που νίκησε τρεις φορές, ο Τρινικητής. Συνεπώς με την λέξη Ζατρίκιον δηλώνεται η πλήρης συντριβή του αντιπάλου. Και ο παίζω το Ζατρίκιον είναι ο αήττητος νικητής. Το νικητήριο άθυρμα Ζατρίκιον ή Ζητρίκιον.
Το ρήμα το βρίσκουμε στο Μέγα Ετυμολογικόν ως εξής: Τριάσσειν = Το νικάν, από μεταφοράς των παλαισταιστών, εν ταις τρισί πάλαις την νίκην καρπούμενον, και ατρίακτος, ο αήττητος.

Αυτό αναφέρεται και στο Λεξικό του ψευδο-Ζωναρά, γράμμα Τ, ως εξής: Τριάσσω και τριάττω = το νικώ, εκ μεταφορά των παλαισταιστών, εν ταις τρισί πάλαις την νίκην καρπούμενον, και ατρίακτος, ο αήττητος. Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι από το ζα- και ζη- βγαίνει και η λέξη ζάω (ζάω ή ζήω = ζω) = είμαι στην ζωή, ζω, είμαι ζωντανός ακμάζω, είμαι ακμαίος.
Με αυτήν την λογική Ζατρίκιον σημαίνει ακόμη και «ζω για να κινώ» ή διαβιώνω νικηφόρα». Θα μπορούσε δηλαδή να είναι Ζατρίκιον και Ζητρίκιον. Ακόμη έχουμε τριάσσω ή τριάττω και πεσσεία ή πεττεία.

Η κοινή καταγωγή των επιτραπέζιων παιχνιδιών που στην αρχαία Ελλάδα ονομάζονταν «πεττείες» είναι το «Πολυπολιτισμικό Σχέδιο για τα 50 χρόνια από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης» που έχει προταθεί στα 27 Κοινοβούλια και στην ΕΕ και έχει γίνει αποδεκτό, στο σύνολό του, με πλήθος εγγράφων, από την εποχή του Ντελόρ και του Σαντέρ, με γνωμοδοτήσεις:
1. «Σας συγχαρώ για το έργο σας, το οποίο παρέχει προστιθέμενη αξία στα κοινά Ευρωπαϊκά μας ιδεώδη» Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
2. «Σας συγχαίρω για το σημαντικό έργο σας και ειδικότερα σας συγχαίρω για το έργο του κ Ζώρζου το οποίο προάγει τον ελληνικό και Ευρωπαϊκό πολιτισμό» Επιτροπή Πολιτισμού και Παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Ποιος δεν γνωρίζει το Ζατρίκιον (Σκάκι) το οποίο παίζουν και στις 27 χώρες της Ε.Ε. προσαρμόζοντας το με τον τοπικό εθνικό πολιτισμό της η κάθε χώρας; Το Ζατρίκιον ως άθυρμα πεττείας είχε και τις τρις μορφές, δηλαδή Ζατρίκιον με κυβείες, ζατρικίων με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών και τέλος Ζατρίκιον με κυβείες και με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών.
Το ότι προϋπήρχαν τα αρχαία ελληνικά αθύρματα είναι αυτονόητο γιατί γνωρίζουμε τις εκστρατείες του Διονύσου και του Ηρακλή που έγιναν χιλιάδες χρόνια πριν. Τα αθύρματα αναφέρονται στον Ησίοδο, την Σαπφώ, τον Αλκαίο, τον Όμηρο, τους Ομηρικούς ύμνους που γράφτηκαν αιώνες πριν τα περσικά ή ινδικά Ζατρίκια, τα οποία προφανώς είναι από εκείνες τις εκστρατείες. Δεν είναι τυχαίο όπου θεοί και προστάτες των πεττειών είναι η Αθηνά, ο Διόνυσος, ο Ερμής και ο Πάν.

Η θεά της σοφίας και των αθυρμάτων (παιχνιδιών) ήταν η Αθηνά η οποία ξεπήδησε από τον μυαλό του Διός ως σκέψη και την βλέπουμε σε πλήθος παραστάσεων σε αρχαία αγγεία με επιτραπέζια αθύρματα τύπου πεττείας ως επιβλέπον ή ως διαιτητής σε παρτίδες. Μεγάλοι αρχαίοι αντιπαίζοντες (πεττευτές και κυβευτές) είναι οι εξής: Παλαμήδης, Αχιλλέας, Αίας του Οιλέα, Εύβουλος, Άμφις, Αλέξιος, Θερσίτης, Αίαντας ο Σαλαμίνιος, Πρωτεσίλαος, Πλάτων, Αλκιβιάδης, Περικλής, Μεγας Αλέξανδρος και οι στρατιώτες του, Ξενοφών, Οδυσσέας και μνηστήρες Πηνελόπης και τόσοι άλλοι. (στην παραπάνω φώτο, δεξιά, βλέπουμε ενα αρχαιοελληνικό αγγείο με την παράσταση της Αθηνάς να επιβλέπει ένα παιχνίδι ζατρικίου ανάμεσα στον Αχιλλέα και τον Οδυσσέα.)

Στο Βυζάντιο , εκτός από το αρχαιοελληνικό όνομα Ζατρίκιον χρησιμοποιούσαν και το όνομα σκάκους, το οποίο διασώθηκε για αιώνες. Αναφέρεται π.χ. και από τον συγγραφέα Γρηγόριο Ξενόπουλο, ο οποίος σε έργο του γράφει την έκφραση «παίξαμε τους σκάκους». Στο Βυζάντιο το Ζατρίκιον ονομαζόταν και Κιόσα και σε παράφραση Ζατριζάν, εξ ου πιθανόν και το Σαντράζ. Στα λατινικά scacco σημαίνει τετράγωνη εικόνα.

Αναφέρεται ότι το Ζατρίκιον διαχρονικά έχει υποστεί πλήθος από παραλλαγές και αλλαγές και άλλαξε πολλά ονόματα όπως Ζατρίκιον, Τσατουράνγκα, Τσατράνγκ, Σατράντζι και Σκάκι.

Δεν διαφωνεί όμως κανείς ότι το Τσατουράνγκα μετονομάστηκε σε Τσατράνγκ και στην συνέχεια σε Σατράντζι. Στην Ασία έχουμε Ελέφαντες και βεζίρηδες και στην Ευρώπη ευγενείς αξιωματικοί και βασίλισσες.

Ενώ σε παραλλαγές υπάρχουν κανόνια, ελέπολις, πολυβόλα κ.λπ. Στην Ευρώπη το σκάκι έγινε το αγαπημένο παιχνίδι των βασιλιάδων, και υπήρξε και αιτία πολέμου ανάμεσα στην Αγγλία και τη Γαλλία, το έτος 1061 μ.Χ., όταν κατά την διάρκεια μιας σκακιστικής παρτίδας ο Γάλλος βασιλιάς χτύπησε στο κεφάλι με τη σκακιέρα τον Άγγλο βασιλιά. Το 1196 μ.Χ. η καθολική εκκλησία απαγορεύει το σκάκι με την απειλή ότι όποιος παίζει σκάκι δεν πάει στον παράδεισο με αιτιολογία ότι η συνεχή παρατήρησή των κομματιών του Ζατρικίου ήταν ένα είδος ειδωλολατρίας!..

Μετά από 3 αιώνες το Ζατρίκιον έγινε άθυρμα για όλους και με την στήριξη των Εκκλησιών. Θα πρέπει να τονίζουμε ότι ισχυρός παίκτης Ζατρικίου ήταν και ο γνωστός μας Γκρέκο.
Σύμφωνα με τον Αιγύπτιο ιερέα του ναού της Σαίδος, ο οποίος μίλησε στο Σόλωνα, οι Έλληνες είναι αρχαιότεροι των Αιγυπτίων κατά χίλια έτη. Σημαντικά είναι επίσης όσα λέει ο Σωκράτης στον πλατωνικό διάλογο «Φαίδρος», όπου επιβεβαιώνεται ότι οι Αιγύπτιοι διδάχθηκαν το Ζατρίκιον από τους Μιλήσιους Έλληνες, οι οποίοι έχτισαν την πόλη Ναύκρατις.
Στο αρχαίο απόσπασμα υπάρχουν δύο σημεία που δηλώνουν την πανάρχαια ελληνική ύπαρξη του Ζατρικίου (Σκακιού) από την εποχή των εκστρατειών του Διονύσου, του Ηρακλή και του Μεγαλέξανδρου.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι στο έργο του Θεόκριτου αναφέρεται ότι «έπαιζαν το κοινολεκτικώς λεγόμενον ζατρίκιον. Εκείνοι γάρ όταν πολλά ποιήσαντες ου δύναται ο έτερος νικήσαι τον ομοπαίκτορα, κινεί και τον από γραμμής λίθον, ήγουν ούτο βασιλέα καλούμενον».
Το σημείο αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι η έκφραση «κινεί και τον από γραμμής λίθον» (απονενοημένη κίνηση κατά τους αρχαίους) είναι ξεκάθαρο ότι την αρχαία Ελλάδα ήταν όρος των επιτραπέζιων αθυρμάτων τύπου πεττείας και σαφέστατα δηλωτικό ότι το Ζατρίκιον, σήμερα Σκάκι, ήταν συνέχεια των αθυρμάτων Μικροί και Μεγάλοι Πεσσοί (κατά τόπους πεσσοί), αρχαιοελληνική Πεττεία (με παραλλαγές), Δωδεκάγραμμο, Τάβλα, Τρίγραμμο, Πεντάγραμμο κ.λπ.

Ακόμη η αναφορά «ούτο βασιλέα καλούμενον» δηλώνει το αρχαίο ελληνικό άθυρμα της Πεττείας, τύπου Ludus Latrunculi, που είχαν πάρει οι ρωμαίοι από τους αρχαίους Έλληνες.
Ήδη το 1525 ο Ιταλός Μάρκο Τζιρόλαμο Βίντα δημοσιεύει ένα μεγάλο ποίημα στα λατινικά αφιερωμένο στο σκάκι, ακριβέστερα σε μια παρτίδα σκάκι του Απόλλωνα εναντίον του Ερμή, παρουσία των άλλων θεών του Ολύμπου.
Σε αυτό, προτείνει ονόματα κλασικής έμπνευσης για τα κομμάτια του σκακιού. Άλλωστε είναι γνωστό ότι το πρώτο στην ιστορία σκακιστικό περιοδικό, που κυκλοφόρησε στο Παρίσι το 1836, είχε τον τίτλο Palamede.
Απλά μερικές αποδείξεις ότι εκείνες τις εποχές γνώριζαν περισσότερα για την αρχαιοελληνική προέλευση του σκακιού, από ότι γνωρίζουμε εμείς σήμερα. Συνεπώς το Ζατρίκιον έχει ιστορική διαδρομή χιλιάδων χιλιάδων χρόνων.



Του Γρηγόρη Ζώρζου

πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com.

Νεολιθικά ειδώλια εν Ελλάδι


Η πρώτη αγάπη...


Η μέρα που θα 'φευγα για την πόλη πλησίαζε κι ήμουν περίλυπος. Όταν προ δυο βδομάδων ήρθα στο χωριό, ήμουν τόσο χαρούμενος, με τόσες ελπίδες ευτυχίας, και τώρα είχα την απελπισία στην ψυχή. Κι η μελαγχολία μου φάνηκε στη μορφή μου. Ωχρίαζα κι αδυνάτιζα, ως έλεγεν η μητέρα μου, κι αυτό το μεταχειρίστηκε ως πρόφαση εναντίο του Βαγγελιού. Αυτή με τις πρόωρες ιδέες που μου 'βαλε στο κεφάλι, τάραξε τη γαλήνη της παιδικής μου ψυχής και μ'; έβαλε σε λογισμούς αταίριαστους στην ηλικία μου.


Την εντύπωση ότι χλώμιανα κι ότι έπασχα έκαμα και στο Βαγγελιό, όταν μια ';πο τις τελευταίες μέρες συναντηθήκαμε κάτω στα λιόφυτα. Βρεθήκαμε σ' ένα δρόμο ασύχναστο, που τον σκέπαζαν μεγάλες ελιές.


- Γιάιντα, Γιωργιό μου, είπε, εχλώμιανες, απού 'σουν σαν τ' απριλιάτικο ρόδο, όντεν ήρθες απού τη χώρα;

- Γιατί δεν έρχεσαι μπλιο στο σπίτι μας ...; και φοβούμαι πως δε ...;

- Πως δε σ' αγαπώ; Αυτό θες να πεις;

- Ναι.

- Όι, θέλω να μου το πεις ο ίδιος. Θέλω να τ' ακούσω απού το χρυσό σου στόμα.

- Φοβούμαι πως δε μ' αγαπάς μπλιο.


Έπεσε πάνω μου, ως θύελλα, κι άρχισε να με φιλεί αχόρταγα κι ατέλειωτα στο στόμα, στα μάγουλα, στα μαλλιά. Και τόσο μ'; έσφιγγε στην αγκαλιά της, που θα πονούσα αν μ' άφηνε η ευτυχία μου να αισθανθώ πόνο. Έκανε σαν τρελλή και με κάθε φιλί μου 'λεγε και μια φράση πύρινη. Μια στιγμή μάλιστα, που μου 'δωκε στο στόμα ένα φιλί, αισθάνθηκα στα χείλη μου και μια ελαφρά δαγκωματιά.


- Εγώ δε σ' αγαπώ, εγώ, καρδιά τση καρδιάς μου, εγώ φως των αμματιώ μου; Εγώ που χάνομαι, που θα χανόμουν για σένα; Αχ! να μπόρουνα να σ' ανοίξω την καρδιά μου. Μα θα με καταλάβεις; ...; Εγώ, Γιωργή μου, δε σ' αγαπώ, εγώ, εγώ;

Το κεφάλι της έπεσ' έπειτα στον ώμο μου κάμποσα λεπτά. Η αναπνοή της ήτο βίαιη, σαν να κουράστηκε πολύ, κι η καρδιά της κτυπούσε δυνατά.

Έπειτα άρχισε να κλαίει και τα δάκρυά της έπεσαν στο πρόσωπό μου. Κι είπε με φωνή περίλυπη:


- Μα δε θέλουνε, πουλί μου, να σ'; αγαπώ.

- Ποιοι;

Αντί να μου δώσει απάντηση, με ρώτησε:

- Εσύ θα μ'; αγαπάς;

- Ναι.

- Παντοτινά;

- Παντοτινά.

- Θέλουνε και δε θέλουνε;

- Θέλουνε και δε θέλουνε.


Δεν ήτο δύσκολο να καταλάβω ότι η μάνα μου ήτο που δεν ήθελε να μ'; αγαπά το Βαγγελιό. Μήπως αλλιώτικα δεν το 'ξερα; Η μητρική μου αγάπη κι η αγάπη μου για το Βαγγελιό πιάστηκαν κείνη την ώρα σε φοβερή πάλη. Αλλά σ' αυτό ακούστηκαν βήματα κι ομιλίες. Το Βαγγελιό ταράχτηκε και μου 'πε σιγά και βιαστικά:

- Δεν κάνει να μασε δούνε μαζί, μόνο φύγε

Και τραβήξαμε, αυτή προς το χωριό, εγώ προς τα κάτω. Ήμουν πολύ συγκινημένος κι αισθανόμουν σα διαφορετικός άνθρωπος. Στο φανέρωμα της φλογερής γυναικείας αγάπης ωρίμασα διά μιας. Και καθώς η πεταλούδα βγαίνει από το κουκούλι της και πετά, βρέθηκα σε νέο κόσμο και σε νέο φως έβλεπα τον εαυτό μου και την αγάπη μου. Νόμιζα ότι σε μια στιγμή από παιδί έγινα άντρας και στα μάτια της ψυχής μου ανοίχτηκαν μυστήρια. Κι έξω από την ερωτική παραφορά, δε βοήθησε σ' αυτή τη μεταβολή λίγο κι η ταραχή που 'δειξε και μου 'πε το Βαγγελιό, όταν ακούστηκαν βήματα, ότι δεν έπρεπε να μας δουν μαζί.


Ο φόβος κείνος μου 'λεγε πως ήμουν αρκετά μεγάλος ώστε να σκανδαλισθούν όσοι θα μ'; έβλεπαν σε μέρος ερημικό μ' ένα κορίτσι. Κι όπως οι νέοι, που 'χουν μουστάκια, ήτο φόβος κι εγώ να εκθέσω μ' αφορμή τέτοια ένα κορίτσι. Το χέρι μου πήγε πάνω στο χείλος μου κι εχάδεψε ανύπαρκτο μουστάκι. Χωρίς άλλο όμως δεν ήμουν όπως προ μισής ώρας. Στην ήσυχή μου παιδική σάρκα τώρα άρχιζαν να συνταράσσουνται και να κοχλάζουν ηφαίστεια. Η ανάμνηση του γυναικείου κόρφου, π' άγγιζε και πιεζότανε πάνω μου, άναβε το αίμα μου και στη φαντασία μου παρουσιάζοντο απόρρητα της ζωής, που, έως τελευταία μόλις υπόπτευα κι ακόμη μου 'μεναν σκοτεινά και μυστηριώδη.


Απόσπασμα από το διήγημα του Κονδυλάκη "Η πρώτη αγάπη"

Ιωάννης Κονδυλάκης (1862 - 1920)


Ο Ιωάννης Κονδυλάκης γεννήθηκε στην Άνω Βιάννο της Κρήτης, γόνος γνωστής οικογένειας οπλαρχηγών του 1821. Σε ηλικία πέντε χρονών ήρθε με την οικογένειά του πρόσφυγας στον Πειραιά μετά την επανάσταση του 1866. Στον Πειραιά έμεινε για τρία χρόνια και το 1869 επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του όπου και τελείωσε το δημοτικό. Στη συνέχεια φοίτησε για μερικά χρόνια στο γυμνάσιο του Ηρακλείου και μετά ήρθε στην Αθήνα, όπου συνέχισε τις γυμνασιακές του σπουδές. Σε ηλικία 23 ετών «μυστακοφόρος και σοβαρός», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και ο ίδιος, ήταν ακόμη μαθητής στο Βαρβάκειο γυμνάσιο.

Το 1877 επέστρεψε στην Κρήτη για να βοηθήσει την επανάσταση που ξέσπασε εναντίον των Τούρκων. Την ίδια περίοδο εργάστηκε στο Εφετείο και το Ειρηνοδικείο Χανίων και στις λιμενικές Αρχές της Σητείας και ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του δραστηριότητα σε εφημερίδες των Χανίων. Το 1884 επέστρεψε στην Αθήνα όπου και τελείωσε το γυμνάσιο. Το ίδιο έτος διακρίθηκε στο διαγωνισμό διηγήματος του περιοδικού Εστία με το έργο του Η Κρήσσα ορφανή και εξέδωσε την πρώτη συλλογή διηγημάτων με τίτλο Διηγήματα. Μετά το πέρας των γυμνασιακών σπουδών του γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή, όμως για οικονομικούς λόγους αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του.

Το 1885 εγκατέλειψε την Αθήνα και επέστρεψε στην Κρήτη όπου και διορίστηκε γραμματοδιδάσκαλος στο χωριό Μώδι της Κυδωνίας. Την επόμενη χρονιά παραιτήθηκε και πήγε στα Χανιά με σκοπό να αφοσιωθεί στη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία. Εκεί μπαίνει στο δημοσιογραφικό επιτελείο της εφημερίδας Άμυνα, αλλά τα πατριωτικά του άρθρα στρέφουν εναντίον του τις τουρκικές αρχές και το 1889 υποχρεώθηκε να φύγει από την Κρήτη και να γυρίσει στην Αθήνα, όπου πέρασε και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Στην Αθήνα συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες (Άστυ, Εφημερίς, Σκριπ, Εστία) στις οποίες έγραφε κυρίως ως χρονογράφος. Ξεχώρισε στο είδος αυτό της δημοσιογραφίας γράφοντας πάνω από 6000 χρονογραφήματα κι όχι άδικα θεωρείται ο πατέρας του χρονογραφήματος στη χώρα μας (ο Π. Νιρβάνας του έδωσε αυτόν τον χαρακτηρισμό).

Για είκοσι ολόκληρα χρόνια ήταν ο μόνιμος χρονογράφος της εφημερίδας Εμπρός με το ψευδώνυμο «Διαβάτης» (προηγουμένως είχε χρησιμοποιήσει και άλλα ψευδώνυμα χαρακτηριστικά για το χιούμορ και την αυτοειρωνεία του: Κονδυλοφόρος, Δον Κανάγιας, Ιωάννης Ακτήμων, Jean sans terre). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Συντακτών. Έγινε αγαπητός χάρη στο λεπτό χιούμορ του, τη διακριτική φιλοσοφική του διάθεση και την αμέριστη οξύτητα και παρατηρητικότητά του, που δεν άφηνε να της ξεφύγει καμιά από τις εκδηλώσεις της κοινωνικής καθημερινής ζωής.

Σημαντική υπήρξε η συμβολή του Κονδυλάκη και στον πεζό λόγο. Μαζί με τον Παπαδιαμάντη και τον Καρκαβίτσα θεωρείται ως στυλοβάτης της νεοελληνικής πεζογραφίας στα πρώτα της βήματα, αυτής που ονομάζεται «ηθογραφική». Τα περισσότερα κείμενά του αναφέρονται στη ζωή της Κρήτης και τα πρώτα βιβλία του είναι γραμμένα στην απλή καθαρεύουσα, όπου υπάρχουν και κρητικές ιδιωματικές λέξεις. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του εγκατέλειψε τη καθαρεύουσα κι έγραψε το ύστατο βιβλίο του Πρώτη αγάπη στη δημοτική. Το 1914 έφυγε ξανά για την Κρήτη αφού πρώτα επισκέφτηκε την Αλεξάνδρεια. Επέστρεψε στα Χανιά το 1919 σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και ένα χρόνο αργότερα (1920) προσβλήθηκε από ημιπληγία και πέθανε στο Πανάνειο νοσοκομείο του Ηρακλείου.

πηγή : http://www.e-alexandria.gr

Σβήσε τα μάτια μου


Σβήσε τα μάτια μου· μπορώ να σε κοιτάζω,
τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ.
Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ‘ρθω σ’ εσένα,
και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.
Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,
σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.
Σταμάτησέ μου την καρδιά, και θα καρδιοχτυπώ με το κεφάλι.
Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, εγώ
μέσα στο αίμα μου θα σ’ έχω πάλι.

(Ράινερ Μαρία Ρίλκε,Μετάφραση:Κωστής Παλαμάς)


Η φωτογραφία

Ενώ είμαστε μαζί αγκαλιασμένοι
(απόδειξη το χέρι σου στην πλάτη μου)
φυσάει αγέρας, φορώ ένα γκρι παλτό,
φύλλα στροβιλίζονται και πέφτουν...
«για πάντα δικός σου», ψιθυρίζεις
ενώ στο φόντο πίσω φαίνονται τα κάρβουνα
τα λευκά άλογα
ο λάκκος με τους νεκρούς
το δέντρο με τα κεφάλια στα κλαδιά
η σιωπηλή διαδήλωση στους τάφους
οι άνθρωποι με τα κεριά
που πενθούνε βουβά
ενώ βρέχει σκοτάδι,
κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν,
από τη φωτογραφία
χάνεται το πρόσωπό σου...
κι αυτή η απώλεια,
τόσο μικρή μέσα στο νεκρικό Σύμπαν
που μας τυλίγει,
αυτή ακριβώς η ασήμαντη απώλεια
είναι που προσδίδει στην φωτογραφία
την αναντικατάστατη αξία
του οριστικά χαμένου

Χλόη Κουτσουμπέλη
Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Σταύρος Λάλας – Ο σημαντικότερος Έλληνας κατάσκοπος


«ΑΚΡΑΔΑΝΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΕΓΩ. ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΑΝΑ».
Σταύρος Λάλας

Ο Σταύρος (Στίβεν) Λάλας γεννήθηκε το 1953 στο Ντόβερ του Νιου Χάμσαϊρ, ήταν ελληνικής καταγωγής, από την Κωνσταντινούπολη, και πολέμησε στο Βιετνάμ. Ένα μέρος της θητείας του ο Λάλας υπηρέτησε στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη, όπου προσεγγίστηκε για πρώτη φορά από Έλληνες «πατριώτες», όπως τους χαρακτήρισε ο ίδιος σε συνέντευξή του. Όπως λέγεται, οι «πατριώτες» στους οποίους αναφέρεται ο Λάλας ήταν στελέχη του ελληνικού προξενείου στη Σμύρνη.

Αρχικά ο Λάλας έδωσε στην ΚΥΠ μεγάλης αξίας απόρρητα έγγραφα για τη διάταξη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και οι πράκτορές της διαπίστωσαν ότι ενεργούσε κινούμενος από ένα φανατικό πατριωτισμό και σίγουρα η συνεργασία του θα ήταν πολύτιμη για την Ελλάδα.

Ο Λάλας υπηρετούσε στο Τμήμα Επικοινωνιών και παρέδωσε συνολικά 50 απόρρητα έγγραφα αλλά και ονόματα Αμερικανών πρακτόρων. Την περίοδο 1984-1985 υπηρέτησε στο Βελιγράδι και το 1985 μετατέθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου διέμενε ως και το 1989. Θεωρούνταν ο μεγαλύτερος Έλληνας «κατάσκοπος», το κύριο κλειδί της ελληνικής μυστικής διπλωματίας. Έδινε συνεχώς απόρρητα στοιχεία στις ελληνικές αρχές.

Εκείνη την περίοδο «σύνδεσμος» του Λάλας με την ΕΥΠ ήταν ένας αντισυνταγματάρχης, ο οποίος συναντούσε τον Ελληνοαμερικανό κατάσκοπο στην περιοχή της Καβάλας, όπου υπήρχε κλιμάκιο της ΕΥΠ.

Ο Λάλας ταξίδευε συχνά από την Κωνσταντινούπολη στη Χρυσούπολη Καβάλας για να δει την οικογένειά του (παντρεμένος με την Μαρία Μαϊνδανού-Λάλα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά), μεταφέροντας παράλληλα στον αξιωματικό της ΕΥΠ απόρρητα στοιχεία. Συχνά περνούσε τον Έβρο, «με την ψυχή στο στόμα», όπως ανάφερε χαρακτηριστικά. Ο «χειριστής» του Λάλας εκείνη την περίοδο μετατέθηκε αργότερα στο Πολεμικό Μουσείο, απ’ όπου και αποστρατεύθηκε.

Το 1989 ο Λάλας μετατέθηκε για λίγο στην Ταϊβάν και τον Δεκέμβριο του 1990 τοποθετήθηκε στη Μονάδα Επικοινωνίας Προγραμμάτων (ΜΕΠ) της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Ο Λάλας άρχισε να παραδίδει πάλι στις ελληνικές αρχές απόρρητα σήματα μεταξύ πρεσβείας ΗΠΑ και αμερικανικών υπηρεσιών -κυρίως του υπουργείου Εξωτερικών- στην Ουάσιγκτον. Ως χειριστής του επικοινωνιακού κλωβού του κέντρου απορρήτων επικοινωνιών της αμερικανικής πρεσβείας στην ελληνική πρωτεύουσα, αντί να καταστρέφει τα απόρρητα έγγραφα που έφταναν υπηρεσιακά σ’ αυτόν, τα έδινε στον πράκτορα της ΕΥΠ με τον οποίο συνεργαζόταν. Έναν πράκτορα «αμφιβόλων υπηρεσιακών ικανοτήτων», όπως γράφτηκε, αφού «έφτασε να χρησιμοποιεί κρησφύγετο επαφών της υπηρεσίας για…εξωσυζυγικές δραστηριότητες».

«Σύνδεσμος» της ΕΥΠ με τον Στιβ Λάλας ορίστηκε τότε ο Αναξαγόρας Σπιτάς. Ο ταγματάρχης που καταγόταν από το Ρέθυμνο, θεωρούνταν έμπειρος αξιωματικός και διορίστηκε προϊστάμενος της A’ Διεύθυνσης Κατασκοπείας και Συλλογής Πληροφοριών της ΕΥΠ. Κύρια αποστολή του ο χειρισμός του «υπερπολύτιμου» Στίβεν Λάλας. Ο Αναξαγόρας Σπιτάς ήταν ο μυστηριώδης «ταγματάρχης» τον οποίο αξιωματικοί του FBI μνημόνευαν ως «σύνδεσμο» με τον Λάλας, χωρίς όμως ποτέ να αποκαλύπτουν το όνομά του.

Ο Λάλας συναντούσε τον Αναξαγόρα Σπιτά σε ένα διαμέρισμα, σε κεντρική λεωφόρο στου Ζωγράφου, το οποίο είχε ενοικιαστεί από την ΕΥΠ. Ο Λάλας έπαιρνε όλα τα μέτρα προφύλαξης όταν έφευγε από την πρεσβεία και άλλαζε συνέχεια δρομολόγια. Μερικές φορές τον Λάλας συναντούσαν και δύο άλλοι αξιωματικοί της ΕΥΠ, υφιστάμενοι του Σπιτά στην A’ Διεύθυνση της ΕΥΠ.

Όπως προέκυψε από την έρευνα των Αμερικανών, τη διετία 1991-1993 ο Λάλας έδωσε συνολικά 240 απόρρητα έγγραφα στην ελληνική πλευρά. H μοιραία στιγμή για τη δράση του ήλθε στις 26 Φεβρουαρίου 1993. H τότε υφυπουργός Εξωτερικών κυρία Βιργινία Τσουδερού ενημέρωσε τον τότε πρέσβη μας στις ΗΠΑ κ. Χρήστο Ζαχαράκη για μια άγνωστη πτυχή του θέματος των Σκοπίων, και ζήτησε να γίνει ένα σχετικό διάβημα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Είχαν συντάξει μάλιστα σχετικό υπεραπόρρητο έγγραφο που είχε σταλεί από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα στην Ουάσιγκτον.Η αμερικανική πλευρά εντυπωσιάστηκε, γιατί το διάβημα αυτό βασιζόταν σε μια πληροφορία που δεν έπρεπε να γνωρίζει η ελληνική κυβέρνηση.

Τότε ο Αμερικανός αξιωματούχος Ντέιβιντ Ράνσομ άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι κάτι συμβαίνει στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και ανέθεσε στον Τζον Κουατρόκι, αξιωματικό του FBI, να διερευνήσει την υπόθεση. Ο Κουατρόκι ήλθε στην Ελλάδα στις 23 Μαρτίου 1993 και εστίασε αμέσως το ενδιαφέρον του σε επτά υπαλλήλους της πρεσβείας οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα εισόδου στη Μονάδα Επικοινωνίας Προγραμμάτων (ΜΕΠ) και πρόσβαση στα απόρρητα έγγραφα. Σε αυτόν τον χώρο τοποθετήθηκαν από το FBI οι κάμερες που «έπιασαν» τελικά τις κινήσεις του Λάλας και τεκμηρίωσαν την κλοπή στοιχείων. Οι Αμερικανοί εντόπισαν στη συνέχεια και τις συναντήσεις του με τον «ταγματάρχη» της ΕΥΠ.

H αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Στις 28 Απριλίου 1993 ο Λάλας κλήθηκε από την υπηρεσία του να ταξιδέψει στη Βιρτζίνια για να ενημερωθεί τάχα για ένα σημαντικό θέμα που σχετίζεται με τρομοκρατικές οργανώσεις. Μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο συνελήφθη. Αργότερα, μετά από πολλές ανακρίσεις και αφού αναγκάστηκε να ομολογήσει την μυστική δράση του από το 1977 μέχρι το 1993, οδηγήθηκε στο δικαστήριο με την κατηγορία της «συνωμοσίας με σκοπό την κατασκοπεία προς όφελος συμμάχου χώρας». Από αυτό καταδικάστηκε για προδοσία σε 14ετή κάθειρξη και σε καθεστώς επιτήρησης πέντε ετών. Εντελώς αβοήθητος οδηγήθηκε στις αμερικανικές φυλακές υψίστης ασφαλείας και άρχισε να εκτίει την ποινή του χωρίς να ενδιαφέρεται κανένας γι’ αυτόν.

Ταυτόχρονα στις ελληνικές υπηρεσίες και στην κυβέρνηση ξεκινούσε ένας παρασκηνιακός πόλεμος για την «αποκάλυψη» του ρόλου του Λάλας και κυρίως για το αν και πώς «καρφώθηκε» η δράση του στην αμερικανική πλευρά. Πολλοί άρχισαν να διατυπώνουν κατηγορίες κατά του «χειριστή» του Αναξαγόρα Σπιτά με υπονοούμενα για «προδοσία». Στελέχη της ΕΥΠ που είχαν ενημέρωση για την υπόθεση Λάλας αναφέρουν ότι «δεν υπάρχει θέμα συνειδητής πράξης αποκάλυψης του ρόλου του Λάλας αλλά ένας συνδυασμός μοιραίων λαθών».

Πρώτο λάθος θεωρήθηκε η πρόταση που έγινε από ελληνικής πλευράς στον Λάλας το 1989 να φύγει από το αμερικανικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης και να έλθει στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα. H μετάθεσή του δεν ήταν συμπτωματική, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία των Ελλήνων χειριστών του, που έπεισαν τον Λάλας να υποβάλει σχετική πρόταση. Επίσης δεν λαμβάνονταν ειδικά μέτρα «προστασίας» στις συναντήσεις του Λάλας με αξιωματικούς της ΕΥΠ. Επιπλέον δεν τον ρωτούσαν μόνο για εθνικά θέματα αλλά του ζητούσαν να φέρνει έγγραφα που αφορούσαν τη γνώμη επιτελών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για διάφορους Έλληνες πολιτικούς, εξαιτίας και των έντονων πολιτικών αντιπαραθέσεων εκείνης της περιόδου.

Το σημαντικότερο πρόβλημα ήταν ότι οι πληροφορίες του Λάλας άρχισαν τότε να μην περνούν από το «φίλτρο» των υπηρεσιών της ΕΥΠ, να μην υπάρχει διαβάθμιση των εγγράφων και να μην παραδίνονται στην πολιτική ηγεσία μέσα από συγκροτημένες διαδικασίες. Στελέχη της ΕΥΠ υποστηρίζουν σήμερα ότι «οι πληροφορίες του Λάλας διοχετεύονταν άκριτα σε στελέχη της κυβέρνησης, με τα οποία τα αρμόδια στελέχη της ΕΥΠ διατηρούσαν προσωπικές σχέσεις. Οι πληροφορίες του Λάλας άρχισαν να μοιράζονται σαν φέιγ βολάν, χωρίς καμία επεξεργασία. Και τότε έγινε το λάθος με την αναφορά της κυρίας Τσουδερού που πρόδιδε την εκ των έσω ενημέρωση».

H θεωρία για συνδυασμό λαθών στην υπόθεση Λάλας ενισχύεται από το γεγονός ότι ο δικηγόρος του Λάλας Τζον Σουεράινγκ δεν μίλησε ποτέ για προδοσία αλλά για «ακούσια ενέργεια», που οδήγησε στη σύλληψή του.



πηγή: http://www.pare-dose.net

Ομαδική έκθεση ζωγραφικής Ελληνοκεντρικού Μοντερνισμού στη Θεσσαλονίκη


Εργα ζωγράφων, καλλιτεχνών που εμπνεύστηκαν από τον Ελληνοκεντρικό Μοντερνισμό, εκθέτονται από Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στη γκαλερί “Glikas” στη Θεσσαλονίκη.


Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν στις 8 το βράδυ και αποτελεί, σύμφωνα με τους υπεύθυνους της διοργάνωσής της, «πολιτιστικό γεγονός, αφού παρουσιάζονται ταυτόχρονα σημαντικές προσπάθειες αναγνωρισμένων καλλιτεχνών που αντλούν την έμπνευσή τους από την ελληνοκεντρική παρακαταθήκη που κληροδότησαν οι δάσκαλοι της Γενιάς του '30. Τα Μεγάλα εργαστήρια που ακολούθησαν ήταν αυτά που επαρκώς μεταλαμπάδευσαν αυτή την '' ελληνικότητα '' και στους άξιους επίγονους, που βλέπουμε να χαράζουν μια λαμπρή συνέχεια».

Την έκθεση προλογίζει και επιμελείται η ιστορικός τέχνης Λίμπερτη Πολύζου.

Στην ομαδική αυτή έκθεση παρουσιάζονται έργα των: Γιάννη Τσαρούχη, Σωτήρη Σόρογκα, Γιώργου Ρόρρη, Παναγιώτη Τέτση, Αλέκου Φασιανού, Δημήτρη Σεβαστάκη, Δημοσθένη Κοκκινίδη, Θεόδωρου Μανωλίδη, Ειρήνης Καννά, Δημήτρη Μυταρά, Μιχάλη Μακρουλάκη, Χρύσας Βέργη, Σαράντη Καραβούζη, Ευάγγελου Ρήνα, Ραφαήλ Μπάϊκα.


πηγή : http://www.enet.gr/


Αθηνά μικρόσωμη και με φινέτσα Ιταλίδας


Κομψή, θηλυκή, χαριτωμένη... Μια άλλη Αθηνά, από τις γνωστές μας της Κλασικής εποχής, είναι αυτή η μικρόσωμη (1,51 μ.) θεά που κοσμεί με την ομορφιά της εδώ και λίγες ημέρες το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Η Αθηνά, που ήρθε στην Αθήνα από τη Φλωρεντία- αν και βρέθηκε στο Αρέτσο της Ιταλίας πριν από τέσσερις αιώνες (1541)- είναι μια «αναπάντεχη επισκέπτρια», όπως τη χαρακτήρισε χθες ο διευθυντής του μουσείου κ. Νίκος Σταμπολίδη ς παρουσιάζοντας το χάλκινο άγαλμα του 3ου αιώνα π.Χ.

Χρησιμοποιώντας ο ίδιος έναν μικρό αλλά ισχυρό φακό έδειξε τις λεπτομέρειες που καθιστούν αυτό το γλυπτό εξαιρετικό: το πάχος του χαλκού, που είναι το ίδιο σε όλα τα κομμάτια του αγάλματος, στοιχείο υψηλής καλλιτεχνικής επιδεξιότητας. Τις μικρές οπές στα σανδάλια της Αθηνάς για να περάσουν οι κορδέλες που τα έδεναν στα πόδια της. Τις άλλες οπές στο κράνος της από όπου διέρχονταν οι ιμάντες που το συγκρατούσαν όταν το έριχνε πίσω. Την εκπληκτική απόδοση των μαλλιών, των φολίδων του θώρακα, των φιδιών και των χαρακτηριστικών του προσώπου. Τις επιδιορθώσεις, τέλος, που είχαν γίνει ήδη από την Αρχαιότητα στο άγαλμα σε σημεία όπου ο χαλκός είχε παρουσιάσει φθορές, μια ακόμη απόδειξη ότι πρόκειται για γνήσιο έργο.

Εκείνο που αμφισβητούνταν για αιώνες ήταν η χρονολόγησή της, αφού η «αποκατάσταση» του αγάλματος τον 18ο αιώνα και η προσθήκη του δεξί χεριού της που λείπει είχαν δημιουργήσει την εντύπωση ότι πρόκειται για αντίγραφο του 1ου αιώνα μ.Χ. Εν τέλει, εννέα χρόνια συντήρησης οδήγησαν στο σημερινό φίνο αποτέλεσμα. Προτού αποσυναρμολογηθεί όμως το άγαλμα οι ιταλοί συντηρητές έβγαλαν το εκμαγείο του, το οποίο επίσης εκτίθεται στο μουσείο, όπου μπορεί εύκολα κάποιος να παρατηρήσει τις διαφορές.

Οι αναπάντεχες επισκέψεις όμως θα συνεχιστούν, όπως ανέφεραν ο κ. Σταμπολίδης και η πρόεδρος του Ιδρύματος Γουλανδρή κυρία Σάντρα Μαρινοπούλου. Για τον λόγο αυτόν άλλωστε θα ανακοινώνονται ξαφνικά.

ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ

Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Βασ. Σοφίας και Ηροδότου 1, τηλ. 210 7228.321 / Ως τις 30 Ιανουαρίου 2011 / Στις 25 Νοεμβρίου η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη


πηγή: http://www.tovima.gr/
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

«Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί...»

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση. «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.


»Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς». Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί». Απαντά η γυναίκα.

«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να 'ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου»...


Πηγή : http://mavroseolous.blogspot.com

Ντέι γαϊδαράκο, ντέι!

Συναντώνται το ξημέρωμα της Κυριακής, Φεγγάρι και Πούλια


Λίγο πριν από το ξημέρωμα της Κυριακής 21 Νοεμβρίου, η Πανσέληνος θα εμφανιστεί ακριβώς πάνω από το λαμπερό αστρικό σμήνος των Πλειάδων, γνωστό και ως Πούλια σε πολλές περιοχές της Ελλάδας.

Οι κάτοικοι του Βόρειου Ημισφαίριου μπορούν να απολαύσουν το σπάνιο ραντεβού κοιτώντας προς τον δυτικό ουρανό.

Δώδεκα ώρες αργότερα, αμέσως μετά τη δύση, το φεγγάρι και οι επτά μυθολογικές αδελφές των Πλειάδων θα δώσουν ξανά την ίδια παράσταση, αυτή τη φορά στον ανατολικό ουρανό.

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, οι Πλειάδες ήταν επτά αδελφές, κόρες του τιτάνα Άτλαντα και της ωκεανίδας νύμφης Πλειόνης.

Στην αστρονομία, οι Πλειάδες είναι τα λαμπρότερα άστρα ενός αστρικού σμήνους που βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου, σε απόσταση 450 ετών φωτός.

Το αστρικό σμήνος, βυθισμένο σε ένα σύννεφο αερίου που του δίνει μια θαμπή αίγλη, περιλαμβάνει στην πραγματικότητα χιλιάδες άστρα, ωστόσο με γυμνό μάτι φαίνονται μόνο τα οκτώ: τα αστέρια Αλκυόνη, Άτλας, Ηλέκτρα, Μαία, η Μερόπη, Πλειόνη, Κελαινώ και Ταϋγέτη.

Όλα τους είναι εξαιρετικά λαμπρά, γαλαζωπά άστρα, τα οποία γεννήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα πριν από περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια.


πηγή: http://www.tovima.gr

Χριστουγεννιάτικο Bazaar στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Για δέκατη χρονιά φέτος διοργανώνεται το Χριστουγεννιάτικο Bazaar, το Σαββατοκύριακο 20-21 Νοεμβρίου, στον εκθεσιακό χώρο του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη.

Όπως έγινε γνωστό, από τις 11.30 το πρωί έως τις 8.30 το βράδυ, στο χώρο του bazaar θα μπορεί κανείς να κάνει αγορές δώρων υψηλής αισθητικής όπως ειδικές εκδόσεις του ΜΜΣΤ, βιβλία τέχνης και έργα ζωγραφικής, χαρακτικής και φωτογραφίας γνωστών καλλιτεχνών, κοσμήματα, διακοσμητικά και χρηστικά αντικείμενα κ.ά.

Τα έσοδα από το διήμερο χριστουγεννιάτικο Bazaar, θα διατεθούν για τη στήριξη των μουσειοπαιδαγωγικών προγραμμάτων αλλά και των άλλων εκπαιδευτικών και ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων του Μουσείου.

πηγή : http://www.enet.gr

"Ακουσε τα χέρια μου"

Πρόγραμμα του Συλλόγου Κωφών Θεσσαλονίκης

Μιλάνε με τα … χέρια και ακούνε με τα…. μάτια προτρέποντας όλους τους ακούοντες να μπουν στον κόσμο τους και να προσπαθήσουν να τους κατανοήσουν.


Τα αποτελέσματα του προγράμματος «Άκουσε τα χέρια μου- Media για όλους» θα παρουσιάσουν το προσεχές Σάββατο, 20 Νοεμβρίου, τα μέλη του Συλλόγου Κωφών Θεσσαλονίκης στα γραφεία του συλλόγου, στην οδό Κωστή Παλαμά 14.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, κωφοί και ακούοντες νέοι θα μοιραστούν τις

εμπειρίες τους από την εργασία για τα ΜΜΕ, δίνοντας το παράδειγμα της ουσιαστικής συνεργασίας μεταξύ ευρωπαίων πολιτών ανεξάρτητα από καταγωγή ή αναπηρία.
Ταυτόχρονα, οι συμμετέχοντες νέοι θα έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν για άλλα προγράμματα ανταλλαγής και να συζητήσουν ιδέες για μελλοντικές δράσεις.

«Θα παρουσιάσουμε τις δράσεις μας από το πρόγραμμα ανταλλαγής νέων με τη συμμετοχή κωφών και ακουόντων που διοργάνωσε τον Οκτώβριο ο Σύλλογος Κωφών Θεσσαλονίκης στις εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεων της Χ.Α.Ν.Θ., στον Άγιο Νικόλαο Χαλκιδικής» εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ψυχολόγος Ταρσίτσα Ντόβα, εθελόντρια στον Σύλλογο Κωφών.

Πρωταρχικοί στόχοι του προγράμματος στο οποίο συμμετείχαν 30 νέοι από την Ελλάδα, την Ολλανδία, τη Λετονία και την Ουγγαρία, ήταν η καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού που βιώνουν τα άτομα με αναπηρία, η ενίσχυση της αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ των νέων από διαφορετικές χώρες και η προώθηση της ενεργούς συμμετοχής των νέων μέσα από την χρήση οπτικοακουστικού εξοπλισμού.

Σημειώνεται ότι το πρόγραμμα ανταλλαγής «Άκουσε τα Χέρια Μου-Media για Όλους» χρηματοδοτήθηκε με 23.067,50 ευρώ από το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Νέα Γενιά σε Δράση».

πηγή : http://efagonizesthe.blogspot.com/
Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Καλημέρα...σε αυτά που ήρθανε τόσο αργά...




Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Μῦθοι τοῦ Αἰσώπου


ΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΕΤΤΙΓΞ

Ὀνος ἀκούσας φωνῆς τέττιγος ἡδέως αὐτῇ ἐπετέρπετο, καὶ τὸν τέττιγα ἐπηρώτα λέγων:

«Τί ρα τρεφόμενος οτω γλυκεαν χεις τν φωνήν;»

δ τέττιξ τ ν ντέφησεν:

« μ τροφ ήρ στι κα δρόσος».

δ νος τούτου κούσας το ρήματος νόμισε μέθοδον ερηκέναι δι᾿ ς μοιαν τ τέττιγι σχοίη φωνήν κα τ στόμα εθς νοίξας πρς τν έρα κεχήνωτο ς δεξόμενος δθεν δρόσον ες διατροφήν, ως ο τ λιμ διεφθάρη.

Οτος μθος δηλο τι ο δε τινα τ φυσικ τος παρ φύσιν ξομοιον κα τος δυνάτοις φρόνως πιχειρεν.

Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ ΚΙ Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ

γάιδαρος κουσε κάποτε τ τζίτζικα κα κατευχαριστήθηκε.

«Μ τί τρς κι χεις τόσο γλυκι φωνή;» τν ρώτησε.

«έρα κα δροσιά» πάντησε κενος.

Τότε γάιδαρος νόμισε πς μαθε τ μεγάλο μυστικ πο κάνει τς μορφες φωνές. νοιξε λοιπν τ στόμα του, γι ν χορτάσει τάχα μπόλικο έρα κα δροσιά, κι μεινε τσι χάσκοντας, μέχρι πο πέθανε π τν πείνα.

Ο μύθος λέει πς δν χουμε, οτε πρέπει ν χουμε, λοι τν δια φύση κα πς εναι καθαρ περισκεψία ν προσπαθομε φύσικα πράγματα.

ΟΦΙΣ ΠΑΤΟΥΜΕΝΟΣ.

Ὄφις τις ἕρπων παρὰ πολλῶν συνεπατεῖτο, πορευόμενος δὲ εἰς τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος εἰδωλεῖον εἰσελήλυθεν. Ὁ δὲ Ἀπόλλων εὐθὺς ἔφη πρὸς αὐτόν:

«Εἰ ὤλεσάς γε τὸν πρῶτόν σε συμπατήσαντα, οὐδεὶς ἂν τῶν ἑτέρων κατατετόλμηκέ σου».

Οὗτος δηλοῖ ὡς οἱ προλαβόντως σφαλέντες εἴπερ εὐθὺς σωφρονίζοιντο, οἱ ἕτεροι δι᾿ ἐκείνων κατάφοβοι γίνονται.

ΤΟ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΜΕΝΟ ΦΙΔΙ

Σερνότανε λοιπὸν τὸ φίδι καὶ τὸ τσαλαπατοῦσαν. Μιὰ καὶ δυό, πάει στὸ βωμὸ τοῦ Ἀπόλλωνα, καὶ τί τοῦ λέει ἐκεῖνος;

«Ἂν δάγκωνες τὸν πρῶτο ποὺ σὲ πάτησε, κανεῖς δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ τὸ ἐπαναλάβει!»

μύθος λέει πς ταν τιμωρεται πρτος παραβάτης, ποθαρρύνονται πωσδήποτε ο μιμητς του.

Related Posts with Thumbnails

MeDuSa-Kia

Blog Archive

Το Άλλο μου Παιδί...

Το σόι...

Ο Φονιάς...Νιαρ

Εκτιμώ...Διαβάζω & ακούω

Προσοχή...!

Στον αγώνα της ζωής....


....όποιος κι αν είναι ο στόχος σου...


.... να κρατάς τα μάτια σου....


...στον λουκουμά....κι όχι στην τρύπα.


Oscar Wilde

Το νου σας... ;o)

....Το νου σας ρεμάλιααααααααα…

χς βαρς κούεται, πολλ τουφέκια πέφτουν ;o)

About Μή!

Ο Ρουφιάνος...