MeDuSa

Ο χρυσός έχει σημείο τήξης τους 1063 βαθμούς Κελσίου, ενώ βράζει στους 2530 βαθμούς Κελσίου. Το χρώμα του χρυσού είναι κίτρινο και ως μέταλλο είναι μαλακό και είναι εξαιρετικά ελατό (δηλαδή πλάθεται πολύ εύκολα). Υπάρχει δυνατότητα να γίνουν λεπτά φύλλα χρυσού ακόμη και σε 0,000001 μ. Το ποσοστό του χρυσού στο μέταλλο προσδιορίζεται σε καράτια.

Όταν λέμε χρυσός 24 καρατιών, σημαίνει 100% χρυσός στο μέταλλο, χρυσός 18 καρατιών σημαίνει 75% χρυσός στο μέταλλο. Ο χρυσός που παράγεται σε ολόκληρη τη γη σήμερα είναι περίπου 1.200.000 κιλά ετησίως (McGraw-Hill Encyclopedia by D. Halbe).

Στην Ελλάδα σήμερα παράγονται ετησίως περίπου 52 κιλά χρυσός, κυρίως στον ποταμό Γαλλικό της Μακεδονίας (στην αρχαιότητα είχε την ονομασία Ηδωνός ποταμός και αργότερα Εχέδωρος, και σήμερα περιοχή Σίνδου). Στην αρχαιότητα είναι γνωστά τα χρυσωρυχεία στο Παγγαίο, στη Θάσο και ακόμη τα ορυχεία στην κοιλάδα της σημερινής νοτιοδυτικής Βουλγαρίας (Kumli), τα οποία και απέδιδαν ένα τάλαντο αργύρου την ημέρα. Στο Λεξικό Σούδα αναφέρεται ότι το όνομα μεταλλεία αφορά την έρευνα του χρυσού.

Στην περιοχή της αρχαίας Ελλάδας υπήρχε ασυνήθιστα καθαρό ασήμι (άργυρος) και χρυσός, που εξορύσσονταν από την Χαλκιδική, την Θάσο, την κοιλάδα του Στρυμόνα, το όρος Παγγαίο, στη Λήτη, στη Μυγδονία, στην περιοχή της Νιγρήτας, καθώς και από τους Φιλίππους (περιοχή κοντά στην Καβάλα). Ο Στράβων (Γεωγραφικά 7a. 1.34) αναφέρει την ύπαρξη των ορυχείων χρυσού και αργύρου… «Ότι πλείστα μέταλλα εστί χρυσού εν ταις Κρηνίσιν, όπου νυν οι Φίλιπποι πόλις ίδρυται, πλησίον του Παγγαίου όρους.

Και αυτό δε το Παγγαίον όρος χρυσεία και αργυρεία έχει μέταλλα και η πέραν και η εντός του Στρυμόνος ποταμού μέχρι Παιονίας. Φασί δε και και τους την Παιονίαν γην αρούντας ευρίσκειν χρυσού τινά μόρια». Τα παιονικά φύλλα της Μακεδονίας στην περιοχή της άνω κοιλάδας του ποταμού Στρυμόνα είχαν αποδεδειγμένα κοιτάσματα στο υπέδαφός τους με αποθέματα τόσο χρυσού όσο και αργύρου. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά χρυσά νομίσματα έχουν βρεθεί σε αυτές τις περιοχές. Η λειτουργία των χρυσωρυχείων χάνεται μέσα στον χρόνο και ακριβής προσδιορισμός της αρχικής τους λειτουργίας είναι ουσιαστικά αδύνατος μια και συνεχώς νέα ευρήματα μεταθέτουν σε αρχαιότερες χρονολογίες την ύπαρξή τους. Πάντως φαίνεται ότι λειτουργούσαν πολύ πριν από τον έβδομο αιώνα π.Χ.

Τα πρώτα χρυσά νομίσματα κόπηκαν με χρυσό των ορυχείων της Μακεδονίας το 550 π.Χ. Μακεδόνες οι Έλληνες του Βορρά, σελ.84). Στην περιοχή της Θράκης κατά το 445-425 π.Χ. υπήρχαν νομίσματα τετράδραχμα από τα ορυχεία, τα οποία έφθαναν σε έσοδα τα 400 τάλαντα αργύρου τον χρόνο. Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι ο Φίλιππος (382-336 π.Χ.) έπαιρνε μεγάλες ποσότητες χρυσού και αργύρου με τη μορφή της πρώτης ύλης, και αυτό γιατί πρώτος αυτός εγκατέστησε εκεί συνεργεία εξόρυξης επιτυγχάνοντας να αυξήσει την τότε ασήμαντη παραγωγή και μη δυνατόν να εκτιμηθεί παραγωγή των τοπικών χρυσωρυχείων.

Τα χρυσωρυχεία αυτά από την εποχή του Φιλίππου και ύστερα μπορούσαν να του αποδίδουν ένα εισόδημα μεγαλύτερο από 1.000 τάλαντα (Το θαύμα που δημιούργησε η Μακεδονία, Nicholas Hammond, σελ. 139). Δηλαδή είχε ένα έσοδο στα δημοσιοοικονομικά του κράτους του της τάξης των 6.000.000 δραχμών, ποσό αντίστοιχο με το ΑΕΠ της αρχαίας Αθήνας του 4ου αιώνα π.Χ.

Πηγή : http://www.e-magazino.gr

Πηγή Φωτογραφίας : http://enterstardepths.blogspot.com