MeDuSa

Κοσμική ηρεμία
θυμήσου εκείνη τη φωνή:
εκείνος σα μια σκιά μέσα στη νύχτα
όταν μου είπε: ποτέ ξανά, ποτέ ξανά μαζί σου
Εγώ ήμουν η γη
διαβρωμένη από δίψα,
εκείνος, εκεί ψηλά, στον ουρανό, το σύμπαν
τραγουδούσε για μένα: ποτέ ξανά δε θα βρέξει για σένα.
Χλωμή σίβυλλα
φοβισμένη απ' αυτή τη συνωμοσία,
μάταια έψαχνε/έψαχνα τη μουσική της καρδιάς
Η ηχώ επανέλαβε: ποτέ ξανά, ποτέ ξανά μαζί σου

Còsmica quietud
recorda't d'aquella veu:
ell com una ombra dins la nit
quan em digué: mai més, mai més amb tu.
Jo vaig ser la terra
clivellada de set,
ell, allà dalt, al cel, l'univers
cantant per a mi: mai més plourà per tu.
Pàl·lida sibil·la,
consternada per aquell conjur,
en va cercava la música del cor.
L'eco repetí: mai més, mai més amb tu.