Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009
Ο λύκος και γω... έτσι…
10:33 π.μ. | 
Αναρτηθηκε απο
MeDuSa
Περπατώ … περπατώ … Μόνη στο δάσος.
Κι ο λύκος ακολουθεί τα βήματά μου….
Όταν κάθομαι να ξεκουραστώ έρχεται κοντά και ακουμπά το κεφάλι μου στα γόνατά μου.
Τότε τα βλέμματά μας σμίγουν…εγώ κι ο λύκος νιώθουμε πως κάτι έχουμε κερδίσει.
Δεν ξέρουμε τι ακριβώς….Κι ούτε μας αρέσουν τόσο οι αναλύσεις.
Κάτι… Σαν μάχη.... Κάτι… Σαν κρυμμένο θησαυρό.
Αλκυόνη Παπαδάκη
Ετικέτες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Το Άλλο μου Παιδί...
Το σόι...
Εκτιμώ...Διαβάζω & ακούω
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
When Black Birds Fly (2016)Πριν από 8 χρόνια
-
[New Apk] Tales From Deep Space v1.0.0 [ADRENO]Πριν από 9 χρόνια
-
-
-
-
Η ευθύνη του ηγέτη στις δύσκολες στιγμέςΠριν από 13 χρόνια
-
Καλό μήνα!Πριν από 14 χρόνια
-
-
3 Μουχαμπέτια:
Η κοπέλα έτρεξε προς τον λύκο και τον βρήκε ξαπλωμένο να αιμορραγεί. Έκανε όσα μπορούσε και γνώριζε για να τον σώσει αλλά ο λύκος ξεψύχησε στην αγκαλιά της κοιτώντας την στα μάτια. Το λυκοκόριτσο στάθηκε και τον κοίταζε ανέκφραστα ώσπου έβγαλε ένα αλύχτισμα πόνου και θλίψης. Μάζεψε λουλούδια και έφτιαξε ένα ανθόστεμα και το φόρεσε στον λύκο της. Τον φίλησε ανάμεσα στα μάτια και τον κουβάλησε μέχρι τον πιο ψηλό λόφο. Εκεί τον άφησε με την ευχή να οδηγηθεί η ψυχή του κοντά στο αγαπημένο του φεγγάρι και στην οικογένειά του.
Και εκείνη? Πόυ πάει... τι γίνεται?
Μετά από αυτό η κοπέλα έτρεξε δυνατά και παθιασμένα γεμάτη δάκρυα και πόνο. Έτρεξε τόσο που χάθηκε μέσα στις σκιές της μέρας και την νύχτας. Και από τότε κανείς δεν την ξανάδε ή δεν άκουσε νέα της. Οι επόμενες γενιές μιλούσαν για αλυχτίσματα που δεν έμοιαζαν με λύκων και για σκιές που έτρεχαν μέσα από τον άνεμο και προκαλούσαν τρόμο και φυγή στους κυνηγούς.
Τα τραγούδια και ο θρύλος λένε πως η κοπέλα και ο λύκος συναντηθήκαν ξανά σε έναν κόσμο πέρα από την Δύση. Εκεί που ο Δημιουργός επιλέγει ποιες ψυχές θα φέρει για να ζήσουν ξανά χωρίς πόνο και θλίψη.
ΦΙΛΙΑ
Δημοσίευση σχολίου