MeDuSa

Ο Πυγμαλίων μισούσε τις γυναίκες. Εκεί στην Αμαθούντα της Κύπρου που ζούσε,τις έβλεπε με πόσο έκλυτο βίο διαβιούσαν και για αυτό το λόγο ζούσε μοναχός του και απέφευγε να νυμφευθεί...
Κάποτε λοιπόν λάξευε σε λαμπερό φίλντισι το άγαλμα μιας κοπέλας εξαιρετικά ωραίας. Το άγαλμα έστεκε εκεί,σαν πλάσμα ζωντανό,μέσα στο εργαστήρι του καλλιτέχνη. Νόμιζες πως ανασαίνει,πως να...τούτη τη στιγμή θα κουνηθεί,θ'αρχίσει να περπατάει και να μιλάει...

Ώρες ολόκληρες ο Πυγμαλίων δεν χόρταινε να το θαυμάζει,ώσπου στο τέλος ερωτεύτηκε το άγαλμα της κοπέλας που το΄χε με τα ίδια του χέρια φτιάξει...Της χάρισε βραχιόλια,σκουλαρίκια,της φόρεσε κοσμήματα,την έντυσε με πολύτιμα ρούχα και της στόλισε το κεφάλι με στεφάνι από λουλούδια... Συχνά της ψιθύριζε..:
- ''Αχ,και να'σουν ζωντανή,να μπορούσες ν'αποκριθείς στα λόγια μου,πόσο ευτυχισμένος θα'μουν!''

Το άγαλμα όμως έστεκε εκεί...Σιωπηλό και παγωμένο! Ο καιρός περνούσε και ο Πυγμαλίων ένοιωθε όλο και πιο ερωτευμένος με το άγαλμα της κοπέλας. Δεν ήξερε τί να κάνει! Κόντευε να τρελαθεί..!

Ώσπου,ήρθαν οι μέρες που γίνονταν οι γιορτές προς τιμήν της Αφροδίτης. Ο Πυγμαλίων πήγε να την τιμήσει. Πήρε μια δαμάλα με χρυσωμένα κέρατα και την προσέφερε θυσία στην θεά του έρωτα...'Απλωσε τα χέρια του και έκανε ψιθυριστά μια δέηση...
- ''Ω! αιώνιοι Θεοί! Κι εσύ Αφροδίτη που λάμπεις σαν το χρυσάφι...Αν σας είναι μπορετό να χαρίζετε οτιδήποτε σε όποιον σας προσκυνάει,τότε χαρίστε μου μια γυναίκα που να΄ναι όμορφη σαν το άγαλμα της κοπέλας που βγήκε από τα χέρια μου...!''

Δεν τόλμησε ο Πυγμαλίων να παρακαλέσει τους θεούς να δώσουν ζωή στο άγαλμα, γιατί φοβήθηκε μήπως μια τέτοια παράκληση τους εξοργίσει σαν ασέβεια...Ξαφνικά, εκεί που στεκόταν στον βωμό της θεάς, ξεπετάχτηκε μια λαμπερή φλόγα..! Μ' αυτό η θεά του έδινε σημάδι, ότι οι Θεοί συνάκουσαν την παράκληση του...

Ο Πυγμαλίων έφυγε και επέστρεψε στο σπίτι του...Πλησιάζει το άγαλμα...και ω! τι ευτυχία! τι χαρά μεγάλη! Το άγαλμα έγινε πλάσμα ζωντανό! Χτυπούσε η καρδιά του και στα μάτια του σπιθοβολούσε η ζωή! Πανέμορφη ήταν η γυναίκα που χάρισε η Αφροδίτη στον Πυγμαλίωνα! Κι εκείνος την ονόμασε Γαλάτεια...Κι από τότε έμειναν μαζί και τίποτα δεν τους χώρισε! Από τον έρωτά τους γεννήθηκε ο Πάφος,που αργότερα έγινε ο ιδρυτής της σημερινής ομώνυμης πόλεως της Κύπρου...!