Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
Το σκάκι...
1:08 μ.μ. | 
Αναρτηθηκε απο
MeDuSa
Έλα να παίξουμε...Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου
Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη....Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη
Θα σου χαρίσω τους πύργους μου...Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει από καιρό...πριν από μένα
Όλα, όλα και τ' άλογά μου θα στα δώσω...Όλα, όλα και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω...που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη...γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά...αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις
Έλα να παίξουμε...Ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω!...Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα
Έλα να παίξουμε...Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα...
Μ. Αναγνωστάκης
Ετικέτες
αναγνωστακης σκακι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Το Άλλο μου Παιδί...
Το σόι...
Εκτιμώ...Διαβάζω & ακούω
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
When Black Birds Fly (2016)Πριν από 8 χρόνια
-
[New Apk] Tales From Deep Space v1.0.0 [ADRENO]Πριν από 9 χρόνια
-
-
-
-
Η ευθύνη του ηγέτη στις δύσκολες στιγμέςΠριν από 13 χρόνια
-
Καλό μήνα!Πριν από 14 χρόνια
-
-
7 Μουχαμπέτια:
αυτο ειναι ενα απο τα πολυ αγαπημενα μου
ποιηματα..αν και κατα καποιο τροπο
δεν μου "ανηκει"
πιστευεις στα σημαδια;
ενα σημαδι λοιπον και αυτο..
καλημερα να εχεις
κάπου το είχα ξαναδεί το συγκεκριμένο και μου θύμησε πολλά πράγματα...
υπέροχο έτσι??
καλώς σε βρήκα μεδουσίτσα! ;)
Φιλί γλυκό!
...Καλή σου μέρα Καλυψώ
Μάκια Next_day :ο)))
Μελωδικό σαν τις στάλες μιας γλυκιάς βροχής....
τέλειο,
σε ευχαριστώ που στην πρώτη μου επίσκεψη στον blog σου με ταξίδεψες κάπου στα όνειρα της ψυχής!
Medusa καλημέρα... σήμερα συναντήθηκα με τον εξαιρετικά ενδιαφέροντα χώρο σου και ομολογώ πως με γοήτευσε... θα είμαι κι εγώ εδώ...
Πολλάκις, βλέποντας να παίζουν σκάκι,
ακολουθεί το μάτι μου ένα Πιόνι
οπού σιγά-σιγά τον δρόμο βρίσκει
και στην υστερινή γραμμή προφθαίνει.
Με τέτοια προθυμία πάει στην άκρη
οπού θαρρείς πως βέβαια εδώ θ’ αρχίσουν
οι απολαύσεις του κ’ οι αμοιβές του.
Πολλές στον δρόμο κακουχίες βρίσκει.
Λόγχες λοξά το ρίχνουν πεζοδρόμοι·
τα κάστρα το χτυπούν με τες πλατειές των
γραμμές· μέσα στα δυο τετράγωνά των
γρήγοροι καβαλλάρηδες γυρεύουν
με δόλο να το κάμουν να σκαλώσει·
κ’ εδώ κ’ εκεί με γωνιακή φοβέρα
μπαίνει στον δρόμο του κανένα πιόνι
απ’ το στρατόπεδο του εχθρού σταλμένο.
Aλλά γλιτώνει απ’ τους κινδύνους όλους
και στην υστερινή γραμμή προφθαίνει.
Τι θριαμβευτικά που εδώ προφθαίνει,
στην φοβερή γραμμή την τελευταία·
τι πρόθυμα στον θάνατό του αγγίζει!
Γιατί εδώ το Πιόνι θα πεθάνει
κ’ ήσαν οι κόποι του προς τούτο μόνο.
Για την βασίλισσα, που θα μας σώσει,
για να την αναστήσει από τον τάφο
ήλθε να πέσει στου σκακιού τον άδη.
To Πιόνι
Σας χαιρετώ ...
Σταύρος
:)
artemis , nimertis, negentropist
Χαίρομαι που η παρέα των ιντερνετικών "συνταξιδευτών" μεγαλώνει...
Καλώς ορίσατε άγνωστοι φίλοι μου :o)
Δημοσίευση σχολίου