MeDuSa

Οι Αρχαίοι Έλληνες ανέλυσαν με σοβαρότητα το αστείον, διότι αυτό αποτελεί γεγονός της ζωής. Είναι θλιβερό το φαινόμενον, ό,τι τα Ελληνικά πανεπιστήμια δεν ησχολήθησαν με το χιούμορ στην Αρχαία Ελλάδα…Γι’αυτόν τον λόγον ένα ευχάριστον τμήμα του πολιτισμού παραμένει ανεξερεύνητον. Ενώ είναι πολύ ενδιαφέρον, διότι περιέχει ζητήματα ψυχολογίας, κοινωνιολογίας, φιλοσοφίας, ηθών και ιστορίας…

~~

Ας αρχίσωμεν με την προέλευσιν της λέξεως χιούμορ, που χρησιμοποιείται γενικώς. Ετυμολογικώς προέρχεται εκ της Ελληνικής γλώσσης και συγκεκριμένως ανήκει στην ηλειακήν διάλεκτον, κατά την οποίαν εχρησιμοποιείτο το ρ αντί του ς στην κατάληξιν των λέξεων…

~~

Η Ελληνική λέξη χύμορ ή χυμός σημαίνει «αίσθημα τέρψεως» Το χύμορ οι Λατίνοι το μετέφεραν στην γλώσσαν των, ως humor εκ του οποίου το παρέλαβαν οι Άγγλοι και άλλοι λαοί με την γνωστήν προφοράν χιούμορ.
Ο γέλως προέρχεται από το αίσθημα της χαράς…

~~

Το αστείον προυποθέτει πνευματική καλλιέργειαν, δηλαδή πολιτισμόν, δι αυτό και «αστείος» αρχικώς ωνομάζετο ο κάτοικος του άστεως…της πόλεως. Κατά την αρχαιοελληνική παράδοση ο γέλως ήτο δώρον της θεάς Αφροδίτης προς τους ανθρώπους μαζί με τον πόθον και την ηδονήν.

~~

Ακόμη ας επισημάνωμεν μιαν λεπτομέρειαν. Σήμερον όταν κάποιος λέγη ή κάνη ανεπιτυχή αστεία τον αποκαλούμεν «κρύον» Η λέξις προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα…παραδίδεται ότι ή εταίρα Γνάθαινα προσέφερε παγωμένον οίνον στους φίλους της. Ο κωμωδιογράφος Δίφιλος την ερώτησε : «Πως κατορθώνει να κρυώνη τόσον πολύ τον οίνον ;» εκείνη του απήντησε : «τον σκεπάζω με τα έργα σου» Ο χαρακτηρισμός λοιπόν κάποιου ως «κρύου» έχει ιστορίαν δύο και πλέον χιλιετιών.

~~