Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010
Pop-art
8:04 π.μ. | 
Αναρτηθηκε απο
MeDuSa
Η Pop-art θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα γνήσιο κοινωνικό φαινόμενο και παραμένει το πιο γνωστό και πιο διαδεδομένο σύγχρονο καλλιτεχνικό κίνημα.
H λέξη pop είναι συντομογραφία του Αγγλικού popular που σημαίνει δημοφιλές.Η pop-art λοιπόν εξ’ ορισμού είναι μια τέχνη που απευθύνεται στο λαό, δηλαδή στο ευρύ κοινό .Το κίνημα αυτό θέτει ζήτημα διαφοροποίησης μεταξύ «υψηλής» και «λαϊκής» τέχνης .
Τέχνη δηλαδή που απευθύνεται από τη μια μεριά στους λίγους εκλεκτούς, και από την άλλη πλευρά μια τέχνη που απευθύνεται στα πλατιά στρώματα του λάου.
Παρ’ όλο που η pop-art έχει θεωρηθεί αμερικανικό φαινόμενο, οι ρίζες της μπορούν να αναζητηθούν στα μέσα του 1950 στην Αγγλία. Ο Άγγλος τεχνοκριτικός Lawrence Alloway ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο pop-art. Μαζί με τον Alloway, μια ομάδα νέων καλλιτεχνών που ονομαστικέ Independent Group (Ανεξάρτητη Ομάδα) πραγματοποιούσαν τακτικές συναντήσεις στο ICA του Λονδίνου (Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης). Σε αυτές τις συζητήσεις το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών περιστρεφόταν γύρω από τις εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής που γενικά θεωρούνταν «αντί-καλλιτεχνικές» ή «αντί-αισθητικές», όπως οι κινηματογραφικές ταινίες γουέστερν, τα διηγήματα επιστημονικής φαντασίας, οι μοτοσυκλέτες και άλλα θέματα από τη λαϊκή κουλτούρα τω μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Καλλιτέχνες του κινήματος pop-art στην Μεγάλη Βρετανία ήταν μεταξύ άλλων ο Richard Hamilton (ήταν μαθητής του Marcel Duchamp), Peter Blake, R. B .Kitaj, David Hockney, Eduardo Paolozzi.
Οι καλλιτέχνες έστρεψαν το δημιουργικό βλέμμα τους στον κόσμο των αντικείμενων, τα καταναλωτικά προϊόντα που περιστοιχίζουν το σύγχρονο άνθρωπο, τους διάσημους πρωταγωνιστές του κινηματογράφου, τον κόσμο των media, την τηλεόραση, τα έντυπα, περιοδικά και κόμικς.
Στα έργα τους οι καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν καθημερινά αντικείμενα όπως:Μπουκάλια κόκα κόλας, card-postal, φωτογραφίες, κουτιά τσιγάρων, αποκόμματα εφημερίδων, ταπετσαρίες, σωληνάρια κέτσαπ ,αυτοκίνητα, ψυγεία, έπιπλα, φρυγανιέρες κτλ. Συμπερασματικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι οι καλλιτέχνες της pop-art ήταν άνθρωποι που περιεργάζονταν τον κόσμο στον οποίο ζούσαν, παρατηρώντας και εξετάζοντας τα αντικείμενα και τις εικόνες της μαζικής κουλτούρας και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, συνειδητοποιώντας την ύπαρξη τους και την ολοένα αυξανόμενη επίδραση τους στη ζωή των σύγχρονων τους.
Η pop-art έφτασε στο απόγειο της στη δεκαετία του 1960 στην Αμερική. Οι Αμερικανοί καλλιτέχνες που ζούσαν στην εξελιγμένη βιομηχανική και εμπορική κοινωνία των ΗΠΑ, χρησιμοποίησαν εικόνες από τον αμερικάνικο κινηματογράφο, δημοφιλείς τραγουδιστές, κινούμενα σχέδια, οδικά σήματα και άλλες εικόνες από το καθημερινό περιβάλλον τους.Η αμερικάνικη pop-art ήταν ένα κίνημα που αντέδρασε στην ηγεμονία του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού και την αφαίρεση.
Πηγή : http://www.artmag.gr
H λέξη pop είναι συντομογραφία του Αγγλικού popular που σημαίνει δημοφιλές.Η pop-art λοιπόν εξ’ ορισμού είναι μια τέχνη που απευθύνεται στο λαό, δηλαδή στο ευρύ κοινό .Το κίνημα αυτό θέτει ζήτημα διαφοροποίησης μεταξύ «υψηλής» και «λαϊκής» τέχνης .
Τέχνη δηλαδή που απευθύνεται από τη μια μεριά στους λίγους εκλεκτούς, και από την άλλη πλευρά μια τέχνη που απευθύνεται στα πλατιά στρώματα του λάου.
Παρ’ όλο που η pop-art έχει θεωρηθεί αμερικανικό φαινόμενο, οι ρίζες της μπορούν να αναζητηθούν στα μέσα του 1950 στην Αγγλία. Ο Άγγλος τεχνοκριτικός Lawrence Alloway ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο pop-art. Μαζί με τον Alloway, μια ομάδα νέων καλλιτεχνών που ονομαστικέ Independent Group (Ανεξάρτητη Ομάδα) πραγματοποιούσαν τακτικές συναντήσεις στο ICA του Λονδίνου (Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης). Σε αυτές τις συζητήσεις το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών περιστρεφόταν γύρω από τις εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής που γενικά θεωρούνταν «αντί-καλλιτεχνικές» ή «αντί-αισθητικές», όπως οι κινηματογραφικές ταινίες γουέστερν, τα διηγήματα επιστημονικής φαντασίας, οι μοτοσυκλέτες και άλλα θέματα από τη λαϊκή κουλτούρα τω μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Καλλιτέχνες του κινήματος pop-art στην Μεγάλη Βρετανία ήταν μεταξύ άλλων ο Richard Hamilton (ήταν μαθητής του Marcel Duchamp), Peter Blake, R. B .Kitaj, David Hockney, Eduardo Paolozzi.
Οι καλλιτέχνες έστρεψαν το δημιουργικό βλέμμα τους στον κόσμο των αντικείμενων, τα καταναλωτικά προϊόντα που περιστοιχίζουν το σύγχρονο άνθρωπο, τους διάσημους πρωταγωνιστές του κινηματογράφου, τον κόσμο των media, την τηλεόραση, τα έντυπα, περιοδικά και κόμικς.
Στα έργα τους οι καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν καθημερινά αντικείμενα όπως:Μπουκάλια κόκα κόλας, card-postal, φωτογραφίες, κουτιά τσιγάρων, αποκόμματα εφημερίδων, ταπετσαρίες, σωληνάρια κέτσαπ ,αυτοκίνητα, ψυγεία, έπιπλα, φρυγανιέρες κτλ. Συμπερασματικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι οι καλλιτέχνες της pop-art ήταν άνθρωποι που περιεργάζονταν τον κόσμο στον οποίο ζούσαν, παρατηρώντας και εξετάζοντας τα αντικείμενα και τις εικόνες της μαζικής κουλτούρας και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, συνειδητοποιώντας την ύπαρξη τους και την ολοένα αυξανόμενη επίδραση τους στη ζωή των σύγχρονων τους.
Η pop-art έφτασε στο απόγειο της στη δεκαετία του 1960 στην Αμερική. Οι Αμερικανοί καλλιτέχνες που ζούσαν στην εξελιγμένη βιομηχανική και εμπορική κοινωνία των ΗΠΑ, χρησιμοποίησαν εικόνες από τον αμερικάνικο κινηματογράφο, δημοφιλείς τραγουδιστές, κινούμενα σχέδια, οδικά σήματα και άλλες εικόνες από το καθημερινό περιβάλλον τους.Η αμερικάνικη pop-art ήταν ένα κίνημα που αντέδρασε στην ηγεμονία του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού και την αφαίρεση.
Πηγή : http://www.artmag.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Το Άλλο μου Παιδί...
Το σόι...
Εκτιμώ...Διαβάζω & ακούω
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
When Black Birds Fly (2016)Πριν από 8 χρόνια
-
[New Apk] Tales From Deep Space v1.0.0 [ADRENO]Πριν από 9 χρόνια
-
-
-
-
Η ευθύνη του ηγέτη στις δύσκολες στιγμέςΠριν από 13 χρόνια
-
Καλό μήνα!Πριν από 14 χρόνια
-
-
0 Μουχαμπέτια:
Δημοσίευση σχολίου