MeDuSa

Η διάσημη λυρική ποιήτρια της αρχαιότητας Σαπφώ, καταγόταν από τη Μυτιλήνη…Έζησε από το 630 π.Χ. μέχρι το 570 περίπου π.Χ. και από αυτά τα χρόνια, τα 8, 603-595 π.Χ., τα έζησε στη Σικελία. Επιστρέφοντας στη Λέσβο, έκανε το σπίτι της μουσικό και ποιητικό σχολείο, όπου πήγαιναν πολλές νέες κοπέλες της εποχής της.

Τα ποιήματά της, γράφθηκαν στην αιολική διάλεκτο, έχουν μεγάλη συναισθηματικότητα, χάρη και περιπάθεια. Τη θαύμαζαν και την τιμούσαν σ' όλη την Ελλάδα και την ονόμαζαν δέκατη μούσα, Λεσβία αηδόνα, αδελφή των Χαρίτων.
Τα ποιήματά της περιλάμβαναν ωδές, ερωτικά ποιήματα, ελεγείες, επιθαλάμια κι επιγράμματα. Πολύ λίγα όμως απ' τα περίφημα ποιήματα της μεγάλης ποιήτριας σώθηκαν, όπου τραγούδησε την ομορφιά της ζωής, την αγάπη, το γάμο, και την οικογενειακή ευτυχία.
Αφιέρωσε ύμνους στην Αφροδίτη, σε αθάνατους και σε θνητούς.

Η Σαπφώ (κατά το λεξικό της Σούδας)έφυγε από την Ερεσό και πήγε στη Μυτιλήνη, σπουδαίο πολιτιστικό κέντρο όπου και παντρεύτηκε κάποιον Κερκύλα από την Άνδρο, από τον οποίο απέκτησε και κόρη στην οποία έδωσε το όνομα της μητέρας της. Σε κάποιο ποίημά της μάλιστα λέγει: "Έχω εγώ μία ωραία κόρη που μοιάζει στο πρόσωπο με τα χρυσά άνθη, την αγαπητή Κλείδα, που δεν την αλλάζω ούτε με τη Λυδία, ούτε με την αξιαγάπητη Μυτιλήνη".

Ανάμεσα στα χρόνια 603- 595 π.Χ. η Σαπφώ αναγκάστηκε να αφήσει τη Μυτιλήνη και να καταφύγει στις Συρακούσες εξαιτίας της πολιτικής διαμάχης. Ξαναγύρισε ανάμεσα στα χρόνια 590- 580 π.Χ., οπότε μετά την κατάλυση της τυραννίας πήρε την εξουσία στα χέρια του ο Πιττακός. Στη Μυτιλήνη έδειχναν το τάφο της και στις Συρακούσες της είχαν κατασκευάσει κενοτάφιο. Είχε τέτοια φήμη που τη θεωρούσαν τη δεκάτη από τις Μούσες. Ο Σόλωνας είχε εκφράσει την επιθυμία να μην πεθάνει αν δεν κατόρθωνε να διδαχθεί ένα ποίημά της, που τόσο του άρεσε.

Ο Πλάτωνας αποκαλούσε τη Σαπφώ σοφή και ο Οράτιος θεωρούσε τα τραγούδια της άξια ιδιαίτερου θαυμασμού και από τους νεκρούς ακόμη του κάτω κόσμου.....