MeDuSa: Μας Αγάπησαν ...

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Μας Αγάπησαν ...

8:51 π.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Επεξεργασία ανάρτησης

Τις προάλλες που ήταν παγωνιά πεισματωμένη
κι είχε μια μαγκουφιά σπιούνου το απόγευμα
ένα πουλί όλο όλο μέσα σε τόσο χέρσο ύψος
ισορροπώντας σε καλώδιο τρεμουλιάρικης
τηλεπικοινωνίας ράμφιξε παραισθητικά τη λάμπα
του σβηστού ακόμα δρόμου σαν να ήταν τροφή.

Μακάρι να νομίζει οτι χόρτασε.

Να νομίζουμε. Πάση θυσία. Ούτε στιγμή
να ξέρουμε.
Να νομίζουμε. Είναι το μόνο ράμφος που νοιάζεται
να εξευρίσκει την τροφή της αντοχής μας.
Χυμάει πάνω στο ξεκάθαρο το ξεπουπουλιάζει
και το παραχώνει ζωντανό μες στην απώθησή του.
Και πλέον ασφαλείς χτίζουμε σπίτια άμιλλα
αυτοκίνητα πρόοδο φθόνους ουρανοξύστες
υπερταχείες αρρώστιες ταξίδια σε άγνωστα
ευημερούντα λάθη.

Τόσο πολύ να νομίζουμε ώστε
οσάκις πίνουμε καφέ συλλογισμένον
παρέα μ' εκείνη την κακόκεφη υπενθύμιση
πως είναι η ζωή συντομότατη
να νιώθουμε μια λύπηση τόσο αφ' υψηλού
μια συμπόνια τόσο φευγαλέα
γι αυτή τη συντομία
σαν ν' αφορά ξένη ζωή και όχι τη δικιά μας.

Να νομίζουμε. Να νομίζουμε πάση θυσία. Αλλιώς
δεν μας αγάπησε κανείς.

Όχι όχι ουδ' επί στιγμή να νομίζουμε
πως ούτε εμείς ποτέ μας αγαπήσαμε.
Όχι. Τέτοιαν ισοπαλία θλιβερή
δεν θέλει να φέρει η παραίσθηση.

Χίλιες φορές να νικηθεί.

Κική Δημουλά, από την "Εφηβεία της λήθης"