MeDuSa

Βαρέθηκα

10:29 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Βαρέθηκα ν' ανάβω φωτιές για να ζεσταθούν οι άλλοι και στο τέλος να ξεπαγιάζω εγώ...

Να μοιράζομαι την καρέκλα μου με τον κάθε κουρασμένο και στο τέλος να στρογγυλοκάθεται αυτός κι εγώ να κουλουριάζομαι στο πάτωμα...

Να σκουπίζω με τα χείλια μου τα δάκρυα των άλλων και τα δικά μου να ξεραίνονται στα μάγουλά μου και να κάνουν κρούστα...

Κουράστηκε η ράχη μου να κουβαλά πληγωμένους....

Στέγνωσε το στόμα μου να τους φωνάζω. Μη σωριάζεστε, ρε ξεφτίλες. Σταθείτε στα πόδια σας. Μπόρα είναι. Βγάλτε τις τσίμπλες από τα μάτια σας. Ξημερώνει...

Βαρέθηκα να φτιάχνομαι με τα λάθη μου

Να φυτεύω βολβούς πάνω σε σωρούς από σκατά...

Να βγάζω αθώους τους ένοχους και να κάθομαι για πάρτη τους στο σκαμνί

Να μουλιάζω στη βροχή γιατί άνοιξα την ομπρέλα μου να μπουν από κάτω δυο τρεις μουρόχαβλοι που μου φάνηκαν κρυουλιάρηδες...

Αλκυόνη Παπαδάκη

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Η μέδουσα...

5:28 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Η λέξη Μέδουσα σημαίνει «κυρίαρχη θηλυκή φρόνηση»

Τι είναι αυτό το όνομα και τι αντιπροσωπεύει, όταν μέσα από τα βάθη των αιώνων φέρνει ανατριχίλα και ταραχή;

Εκείνο το φοβερό κεφάλι όπου ωσάν μαλλιά τα φίδια σφύριζαν και τα μάτια πέτρωναν οτιδήποτε κοίταζαν; Ποια είναι αυτή η τόσο αρχέγονη δύναμη, που η ίδια η θεά Αθηνά φέρει ως τρόπαιο στο θώρακά της και πάνω στην ασπίδα της; Ποια είναι αυτή που μέσα της έχει ως καρπό τον θεϊκό Πήγασο και τον γίγαντα Χρυσάορα με το χρυσό σπαθι;

Αν κοιτάξουμε την καταγωγή της Μέδουσας, η δύναμή της έχει πανάρχαια ρίζα. Εγγονή της Γαίας και του Πόντου. Αυτό το ζεύγος γέννησε τον Φόρκυ (ο γέροντας σοφός της θάλασσας) και την Κητώ (το τέρας). Ο Φόρκυς και η Κητώ γέννησαν τρεις Γοργόνες. Τα ονόματά τους είναι ενδεικτικά δύναμης: «Σθενώ», «Ευρυάλη»,και «Μέδουσα»

Κατά την Ann Shearer πιθανώς η Μέδουσα, πανέμορφη, πριγκίπισσα με υπέροχους ξανθούς βοστρύχους, κυνηγημένη από τον Ποσειδώνα, ενέδωσε στις ορέξεις του μέσα στο ναό της Αθηνάς.

Η Αθηνά τότε μεταμόρφωσε τη Μέδουσα σε τέρας με φίδια αντί για μαλλιά, δόντια όμοια με χαβλιόδοντες αγριόχοιρου, μάτια που απολίθωναν, χέρια χάλκινα και χρυσά φτερά.

Δεν αρκείται όμως η Αθηνά στην παραμόρφωση της Μέδουσας. Θέλει και το κεφάλι της. Και μόλις ο Περσέας (γιος του Δία και της Δανάης), υπερηφανεύεται ότι θα φέρει στον Πολυδεύκη το κεφάλι της Γοργούς, η θεά Αθηνά τρέχει να τον βοηθήσει.

Του δίνει καλογυαλισμένη ασπίδα για να τη χρησιμοποιήσει σαν καθρέφτη και έτσι να αποκόψει το τρομερό κεφάλι δίχως να το κοιτάζει. Επίσης, του δίνει φτερωτά σανδάλια και μαγικό σακούλι για να μεταφέρει τη δύναμη του ίδιου του κεφαλιού…

Κι η Μέδουσα, μόλις περιέλθει στην αρματωσιά της θεάς Αθηνάς, φέρνει τα δικά της δώρα:

Μέσα στο σακούλι, εκτός από το κεφάλι της Μέδουσας, υπάρχουν δύο φιάλες με το αίμα της Γοργούς από τις φλέβες του δεξιού μα και του αριστερού χεριού, αίμα που δίνει ζωή και θάνατο. Αυτό το αίμα χρησιμοποιεί και ο Ασκληπιός. Αρκετοί λένε πως το σακούλι περιείχε και το αλφάβητο.

Το φοβερό πρόσωπο στραμμένο προς τον εξωτερικό κόσμο προστατεύει ό,τι βρίσκεται στον εσωτερικό.

Οι νοικοκύρηδες προστάτευαν την περιουσία τους τοποθετώντας ένα γοργόνειο στον εξωτερικό τοίχο των σπιτιών τους. Οι κεραμείς το τοποθετούσαν πάνω στο άνοιγμα του καμινιού, για να αποτρέψουν επίδοξους κλέφτες.

Ο Αγαμέμνων τη φέρει στο κέντρο της ασπίδας του, όπως και πολλοί άλλοι πολεμιστές.

Για όσους την τιμούν λοιπόν, η Μέδουσα προσφέρει την προστασία της…

Οι υπόλοιποι ας προσέχουν… ;o)

1 Μουχαμπέτια

Λέο Μπουσκάλια

2:51 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Η ευτυχία μου είμαι εγώ... όχι εσύ..
όχι μονο γιατί εσύ μπορεί να είσαι περαστικός,
αλλά κι επειδή εσύ θέλεις να είμαι αυτό που δεν είμαι..

Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω
μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου!

Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη
όταν με κριτικάρεις που δεν σκέφτομαι σαν εσένα...
Ή που δε σε βλέπω όπως εσύ.

Με φωνάζεις επαναστάτρια.
Κι όμως κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου,
εσύ επαναστάτησεςενάντια στα δικά μου.

Δε μπορώ να διαμορφώσω το μυαλό μου.
Ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά εσύ..

Και δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις
τι θα είμαι ....
γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι εγώ..

Είπες πως είμαι διάφανη...Κι εύκολα με ξεχνούν...
Γιατί τότε προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις τη ζωή μου
για ν' αποδείξεις στον εαυτό σου ποιός είσαι......;

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Οι μενεξέδες

7:07 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Τὸ λεωφορεῖο σταμάτησε στὴ μέση τοῦ δρόμου. Oἱ ἐπιβάτες γύρισαν μὲ περιέργεια καὶ κύταξαν τὴ γυναῖκα ποὺ ἔμπαινε. Ἦταν ντυμένη κατάμαυρα καὶ φοροῦσε ἕνα μαῦρο μαντύλι στὸ κεφάλι. Ἀπὸ κάτω ἀπ' τὸ μαντύλι ξεχείλιζαν τὰ ξανθά της μαλλιὰ καὶ τὸ πρόσωπό της εἴτανε μικρούτσικο σὰν παιδιακίσιο, παραπονεμένο κι' ὄμορφο.

Ἡ γυναῖκα κάθησε σὲ μιὰ γωνιὰ μὲ τὰ μάτια σκυμμένα κάτω. Κρατοῦσε στὰ χέρια της ἕνα μεγάλο μάτσο ἀπὸ μενεξέδες καὶ εἶχε τὴ ματιά της καρφωμένη ἀπάνω στὰ λουλούδια, σὰν νὰ μιλοῦσε ὅλη τὴν ὥρα μαζί τους. Στὸ χέρι της, ἕνα ἄσπρο παχουλὸ χεράκι, μιὰ χρυσῆ βέρα ἄστραφτε στὸ μεσιανὸ δάχτυλο.

Ἕνας ἐπιβάτης εἶπε κρυφὰ στὸν ἄλλον.
− Κάποια χήρα θὰ εἶνε.
Ὁ ἄλλος τοῦ εἶπε, λιγόνοντας τὰ μάτια του.
− Τί ὤμορφη ποὺ εἶνε!…
Ὁ πρῶτος ξαναεῖπε.
− Τὸ μαῦρο μαντύλι τὴν κάνει ὠμορφότερη…

Ὁ δεύτερος ἀναστέναξε.
Οἱ δυὸ μαζὶ γύρισαν καὶ τὴν κύταξαν μὲ γλυκὰ μάτια. Ὁ πρῶτος ἤτανε ξανθὸς, μὲ μεγάλο μουστάκι καὶ γαλανὰ μάτια. Ὁ δεύτερος μελαχροινὸς, χλωμὸς μὲ λίγο μαῦρο χνοῦδι ἀπάνω ἀπ' τὸ χεῖλι του.

Ἡ γυναῖκα σήκωσε τὰ μάτια της καὶ τοὺς κύταξε, σὰν νὰ κατάλαβε πὼς μιλοῦσαν γι' αὐτὴν. Τὰ μάτια της ὅμως πέσανε ἀπάνω στὸν μελαχροινό.

Τὰ κατάμαυρα μαλλιὰ καὶ γένεια, τὰ μάτια του μαῦρα σὰν τὴν πίσσα, σὰν ἕνα πένθος χυμένο ἀπάνω στὸ χλωμὸ πρόσωπο, τράβηξαν τὴ θλιμένη ψυχή της, σὰν νὰ ταίριαζαν μὲ τὸν πόνο της. Χαμογέλασε κ' ἔσκυψε πάλι ἀπάνω στὸ μάτσο μὲ τοὺς μενεξέδες, καὶ ξανάρχισε μὲ τὰ λουλούδια τὴν ὁμιλία ποὺ εἶχε διακόψει.

Σὲ λίγο ἄρχισε νὰ διορθώνῃ τὰ λουλούδια μὲ τὰ παχουλὰ, νευρικά της δάχτυλα. Δυὸ κλῶνοι μὲ μενεξέδες τῆς πέσανε κάτω στὸ πάτωμα. Ὁ μελαχροινὸς κύριος ἔσκυψε νὰ τοὺς σηκώσῃ. Τοὺς πῆρε καὶ τοὺς πρόσφερε στὴ γυναικούλα μ' ἕνα κίνημα εὐγενικό. Ἐκείνη τὸν κύτταξε γλυκὰ καὶ τοῦ εἶπε:

− Δὲν πειράζει, κύριε. Κρατῆστε τα, ἂν σᾶς κάνουν εὐχαρίστηση.
Ὁ μελαχροινὸς κύριος εὐχαρίστησε τὴ γυναῖκα μ' ἕνα γλυκὸ χαμόγελο, ἔφερε τοὺς μενεξέδες στὰ χείλη του μὲ μιὰ βαθειὰν ἀναπνοὴ ποὺ ἔμοιαζε σὰν ἀναστεναγμὸς κ' ἔπειτα τοὺς ἔβαλε μὲ προσοχὴ στὴν κουμπότρυπά του.

Στὸ στρίψιμο τοῦ δρόμου ἡ γυναικούλα ἔγνεψε στὸν ὁδηγό. Ὁ ὁδηγὸς χτύπησε τὸ κουδούνι, κ' ἡ γυναικούλα σηκώθηκε μὲ χάρη, χαιρέτισε μ' ἕνα χαμόγελο τὸν μελαχροινὸ κύριον καὶ κατέβηκε ἀπ' τὸ λεωφορεῖο.

Οἱ δύο ἐπιβάτες γύρισαν ἀπ' τὰ τζάμια καὶ τὴν κύταξαν. Μὲ τὸ κεφάλι σκυμένο πάντα τράβηξε τὸν δρόμο ποὺ πήγαινε στὸ νεκροταφεῖο, τὸν μεγάλο δρόμο μὲ τὰ κυπαρίσσια.
Ὁ πρῶτος ἐπιβάτης εἶπε στὸ δεύτερο:

− Ἡ καϋμένη. Πηγαίνει τοὺς μενεξέδες στὸν τάφο τοῦ ἀνδρός της. Δὲν τονὲ ξέχασε ἀκόμα.

Ὁ δεύτερος δὲν ἐμίλησε. Ἔσκυψε καὶ μύρισε βαθειὰ ἀπάνω στὴν κουμπότρυπά του τὸ μπουκετάκι μὲ τοὺς μενεξέδες, ποὺ τοὺς εἶχε μοιρασθεῖ μ' ἕναν πεθαμένο. Τὰ μάτια του λάμπανε ἀπὸ ἀγάπη κι ἀπὸ ζήλεια....

Τὸ λεωφορεῖο τράβηξε τὸ δρόμο του.

Π. Νιρβάνας, Αλήθεια και Ψέμα

Για μένα

5:58 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Με κάνει να χαμογελάω...κάθε φορά... ;o)

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Χρόνια (μας) Πολλά...

5:45 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Τι παράξενος που είναι ο άνθρωπος…

Ζει την ζωή του…

Προχωρεί πάνω στον δρόμο της…

Συναντάει καινούργιες χαρές…καινούργιες λύπες…

Τις αναμνήσεις του όμως, τις φυλάει πάντοτε κάπου…

Σε κάποια μυστική άκρη της ψυχής και του νου…

Και κάθε τόσο ψάχνει ανάμεσα τους, ακόμη και αν τον κάνουν να πονά…

Μπορώ να πω, πως νιώθει μια περίεργη ικανοποίηση…σε αυτό του τον πόνο….

Σου εύχομαι να περιπλανιέσαι ελεύθερος…

και πάντα με καθάριο βλέμμα να κοιτάς τις αναμνήσεις σου…

Χρόνια (μας) Πολλά… Για χτες…Για σήμερα…

Έτσι απλά...

12:13 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Τὸ ἐθνικὸν φρόνημα ἐνισχύεται...

1:07 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Η φωτογραφία αφιερώνεται σε όλους αυτούς τους εθνικιστές-σωτήρες-Ελληνάρες… που σηκώνονται κάθε πρωί με μια λανθασμένη αίσθηση ανωτερότητας…που βρίζουν οτιδήποτε ‘ξένο’…που έβγαλαν στο μπαλκόνι την γαλανόλευκη εδώ και 15 μέρες…και που μοναδικό χρέος στην πατρίδα τους, θεωρούν να βάλουν σήμερα τα ‘καλά’ τους…και να πάνε να απολαύσουν…παρόμοιες εικόνες…για να νιώσουν υπερήφανοι…

Το νου σας ρεμάλιααααααααα… Ἀχὸς βαρὺς ἀκούεται, πολλὰ τουφέκια πέφτουν ;o)

Πηγή : Τα μπούτια σου Μαρία

7 Μουχαμπέτια

Ἐνθυμηθῆτε ὅτι εἶσθε Ἕλληνες

1:04 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Τιμῶντες τοὺς ἥρωας καὶ νεκρούς, oἵτινες προσέφεραν διὰ τῶν ἐνδόξων αὐτῶν ἀγώνων τὴν Ἐλευθερίαν, εἰς τὴν νεωτέραν Ἑλλάδα ἑορτάζομεν σήμερον ἐν τῷ Ἀνωτάτῳ Πνευματικῷ τῆς Χώρας Ἱδρύματι, τὴν ἐπέτειον τῆς Ἐθνικῆς ἡμῶν Ἀναστάσεως.

Ἐκ τῆς μακραίωνος ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ 25η Μαρτίου τοῦ 1821 δέον νὰ παραμείνη εἰς τὴν ψυχὴν παντὸς Ἕλληνος ἀρρήκτως συνδεδεμένη μὲ τὴν ἔννοιαν τῆς Ἐθνικῆς Ἀναστάσεως ἀλλὰ καὶ τοῦ ὑπερτάτου Ἐθνικοῦ Χρέους

…………..

Βασίλης Μαλάμος
Τὸ φρονεῖν καὶ πράττειν ἑλληνικὰ(24 Μαρτίου 1973)

Ἀπό «Το Εἰκοσιένα» Πανηγυρικοί Λόγοι Ἀκαδημαϊκῶν, ἐκδ. Ἀκαδημία Ἀθηνῶν,
Ἵδρυμα Κώστα καὶ Ἑλένης Οὐράνη, Ἀθῆναι 1977.

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

BroKen...

5:34 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

μιαν αγάπη σαν αλάνα…

5:16 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Να είχα λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα…
Να κυλιόμουνα μέσα της...να ‘κανα τούμπες...
να ‘πλωνα την αρίδα μου να λιαζόμουνα…

Να ‘ρχότανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες...
να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου...

Βαρέθηκα να χώνω τη ρημάδα την ψυχή μου...
στα ντουλάπια και να της κρεμώ αρωματικά σακουλάκια
να μην τη φάει ο σκόρος...

Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια...
γιατί νιώθω γύρω μου τον θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται...

Είναι πολύ, ρε σεις, αυτό που ονειρεύτηκα;

Μιαν αγάπη λέω σαν αλάνα....Ν’ απλώσω την αρίδα μου να λιαστώ...

ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Θα δείξει...

2:44 π.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό...

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Όνειρα

9:39 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

(Το όνειρο και ο ρόλος του στις τραγωδίες του Αισχύλου)

Οι άνθρωποι έβλεπαν και εξακολουθούν να βλέπουν στον ύπνο τους όνειρα ευχάριστα ή δυσάρεστα. Για τον αρχαίο μάλιστα Έλληνα διάχυτη είναι η πίστη πως τα όνειρα τα στέλνει ο Δίας. "Το όνειρον εκ Διός εστι".

Eπειδή όμως δεν μπορούν να κρίνουν πότε ένα όνειρο είναι αληθινό ή ψεύτικο, γι' αυτό καταφεύγουν σε ονειροσκόπους ή σε μάντεις…

Αυτή την ανθρώπινη αγωνία από τα τρομακτικά και δυσάρεστα όνειρα εκμεταλλεύεται ο Αισχύλος, προκειμένου να δημιουργήσει κατάλληλο κλίμα στα έργα του, ώστε να κινήσει το ενδιαφέρον του θεατή και να ανελίξει επιτυχώς το μύθο του έργου του.

Ο ποιητής, στις τρεις, από τις εφτά σωζόμενες τραγωδίες του, χρησιμοποιεί με θαυμαστή επιτυχία το όνειρο, προκειμένου να προϊδεάσει το θεατή και να κινήσει το ενδιαφέρον του, αλλά με διαφορετικό τρόπο σε κάθε μια από αυτές.

Στους Πέρσες το όνειρο είναι αλληγορικό και προφητικό μαζί,

στον Προμηθέα Δεσμώτη αποκαλυπτικό και έμμεσα προφητικό, ενώ στις Χοηφόρες αποτελεί έναυσμα στην προώθηση του μύθου του δράματος.

Στους Πέρσες (στ. 181) και στις Χοηφόρες (στ. 32 ) η αναφορά στο όνειρο γίνεται στο πρώτο μέρος των δύο δραμάτων, ενώ στον Προμηθέα Δεσμώτη(στ.565) σχεδόν στο τέλος της τραγωδίας.

Ο Αισχύλος παίρνει ένα κοινό ανθρώπινο στοιχείο, το όνειρο, το καθιστά εργαλείο στην τέχνη του και κάθε φορά το χρησιμοποιεί με διαφορετικό τρόπο, για την ανέλιξη του μύθου του δράματος.

Στους Πέρσες το χρησιμοποιεί, παράλληλα με την ανέλιξη του μύθου του δράματος και για να ετοιμάσει ψυχολογικά το θεατή για τα όσα θα ακολουθήσουν, ενώ στον Προμηθέα Δεσμώτη, για να σχολιάσει και να στηλιτεύσει τη συμπεριφορά και την κακία των δύο θεών, του Δία και της Ήρας απέναντι σε δύο αθώους, τον Προμηθέα και την Ιώ..

Τέλος, στις Χοηφόρες ο ποιητής αναρωτιέται αν είναι δυνατόν οι προσφορές και οι θυσίες να λυτρώνουν το δολοφόνο από το αίμα που χύθηκε, ενώ ταυτόχρονα τονίζει πως το αίμα ζητά άλλο αίμα, γι' αυτό και ο Ορέστης και η Ηλέκτρα, τους ως τώρα φονιάδες του πατέρα τους, τους θύτες, τους μετατρέπουν σε θύματα. Και ο χορός... καλά κρατεί!

Δ.Κ. ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ

Όλο το άρθρο εδώ http://blogdhm.blogspot.com/2010/01/blog-post_27.html

Λι...

9:35 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

[...] Το μεσημέρι, όταν ήρθε το όρντινο- θα φεύγαμε την άλλη μέρα με το Asia του Triestino- της το πα. Δεν έδειξε καμία ταραχή. Ετοιμάσαμε μαζί τις βαλίτσες μου. Της χάρισα την κουβέρτα μου, το μαξιλάρι, το στρώμα και δυό σεντόνια ιρλαντέζικα. Με φώναξε ο καμαρώτος και κατέβηκα στην καμπίνα του Καπετάνιου. Ο Καπετά Χαράλαμπος, είχε πάρει το σοβαρό του ύφος. Έβαλε το χέρι στον ώμο μου.

- Πάρε όσα αυγά περίσσεψαν, είπε, και μια ντουζίνα κονσέρβες σολομό. Δώσε τα στην ψυχοκόρη σου, να μην πάνε χαμένα. Κάθε πρωί ερχόταν και μου γέμιζε το thermos νερό. Της το πα.
- Τώρα είμαι πλούσια, είπε. Καμία σ' όλα τα Σαμπάν δεν έχει το βιός μου. Κατέβασε το κεφάλι της.
- Το ευχαριστώ είναι πρόστυχη πληρωμή. Όταν δύο άνθρωποι ζούνε ο ένας με την ανάσα του άλλου δε χωράει πληρωμή.

- Θα ξαναγυρίσω, της είπα.
- Κανείς δεν ξαναγυρίζει. Ο καλός Δράκοντας κατεβαίνει στα σπίτια μας μονάχα μια φορά. Πολλοί δεν τον έχουν ούτε συναντήσει ποτέ. Εγώ τον είδα.
- Τότε γιατί δεν τον δένεις με σκοινί της Μανίλλα, να μη σου φύγει;

-Όσοι τον αγγίσανε, μίκρυνε. Έγινε ένα σκουλήκι ίσα με το νύχι μου. Σκλαβωμένος δεν μπορεί πια να κάνει καλό.
-Πώς είναι;
-... είναι κεντημένος με χρυσές κλωστές σε μεταξωτό του Σαντούνγκ.
- Και πώς βοηθάει;
- Δε βοηθάει.Προλαβαίνει. Όταν κάποιος πέσει στο ποτάμι, κανείς δικός του δεν τον βοηθάει. Δεν πρέπει.Το σωστό είναι να τον προλαβαίνουν πριν πέσει.

Είναι νάνος, σκέφτηκα. Δεν είναι φυσικό να μιλάει έτσι.

- Την αλήθεια, πες μου την αλήθεια, της είπα. Πόσο χρονώ είσαι;
- Όσο και προχθες που με ρώτησες. Δέκα. Μα γιατί ρωτάς;

Έφυγε τα μεσάνυχτα. Περίμενα πολλήν ώρα πως θα γυρίσει να με χαιρετήσει. Δε φάνηκε.
Η μεγάλη λαντζα του Dodwell πλεύρισε στον Πρωτέα στις οχτώ το πρωί.

Κατεβήκαμε τη σκάλα.Όλοι γύρισαν κι έβλεπαν το καράβι που αφήναμε στα ξένα χέρια. Ο καθένας θυμήθηκε της χαρές του ξεχνώντας τα κουσούρια του. Κανένα Σαμπάν δε βρισκόταν δίπλα μας. Καμιά γιόγκα.

Στο τελωνείο του Πειραιά ένας ελεγκτής ψάχνοντας τις αποσκευές μου, βρήκε στον πάτο ενός σάκου που δεν είχε ανοίξει από την ημέρα που αφήσαμε το καράβι ένα μικρό δέμα από στρατσόχαρτο. Το άνοιξε. Ξετύλιξε με προσοχή μια μικρή παλιά παντιέρα που χε στο μάκρος της ένα Δράκοντα κεντημένο με χρυσοκλωνά ξεφτισμένη.....Τη χαρακτήρισε "αντικείμενο άνευ αξείας" και την ξανάβαλε στη θέση της.

Νίκος Καββαδίας

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

bookcrossing... Δοκιμάστε το...

6:47 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Για να μη βλέπουν τα βιβλία τους να σκονίζονται σε ράφια τα αφήνουν για να τα διαβάσουν και άλλοι.πάντα γοήτευε τους ανθρώπους το ταξίδι στο άγνωστο, το μήνυμα σε ένα μπουκάλι στον ωκεανό, το σημείωμα σε ένα μπαλόνι στον αέρα.

Ισως εκεί κρύβεται η επιτυχία του bookcrossing, του κινήματος που ζητεί την «απελευθέρωση» των διαβασμένων βιβλίων στον κόσμο - ένας άλλος, υπέροχος, τρόπος να ταξιδεύουμε με τις τυπωμένες λέξεις.

Μέχρι σήμερα, οι ανά τον κόσμο bookcrossers ξεπερνούν τους 850.000 από 130 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν θέλουν να βλέπουν τα αγαπημένα τους βιβλία να σκονίζονται στις βιβλιοθήκες ή να παραμένουν αδιάβαστα για χρόνια, αλλά επιθυμούν να τους δώσουν ξανά πνοή, την ευκαιρία -γιατί όχι;- να... δουν και αυτά τον κόσμο!

Για να συμμετέχει κανείς στο κίνημα δεν απαιτείται παρά μία απλή εγγραφή στη διεθνή ιστοσελίδα www.bookcrossing.com και η αναγραφή ενός κωδικού στο βιβλίο που θέλουμε να «απελευθερώσουμε».

Το μόνο που απομένει στη συνέχεια είναι να αφήσουμε το βιβλίο μας σε κάποιο δημόσιο χώρο - σε ένα παγκάκι, σε ένα καφέ ή σε ένα εστιατόριο, στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, στην αίθουσα αναμονής ενός νοσοκομείου, πάνω σε ένα ATM, στα λόκερ των γυμναστηρίων, οπουδήποτε. Και τη σκυτάλη παίρνει η μοίρα....

Κανείς δεν ξέρει το ακριβές ποσοστό, εκτιμήσεις θέλουν μόνο ένα στα πέντε βιβλία να «πιάνονται» εκ νέου, όχι μόνο να βρίσκονται από τον επόμενο δηλαδή, αλλά αυτό να «δηλώνεται» και στο Ιντερνετ. Η διαδικασία άλλωστε είναι αργή -πόσο θέλει ένα βιβλίο να διαβαστεί;- ενώ πολλοί νέοι κάτοχοι μπορεί να μην έχουν καν πρόσβαση στο Ιντερνετ.

Εάν το έκαναν και σχηματιζόταν το νήμα του ταξιδιού των βιβλίων στα χρόνια, θα ήταν ευχής έργον, αλλά όπως λένε οι διοργανωτές, ο σκοπός του bookcrossing είναι η διάθεση προσφοράς, μοιράσματος. Ακόμα κι αν το ταξίδι του βιβλίου «σταματήσει» πολύ γρήγορα, «ο κόσμος θα είναι καλύτερος χάρη στη γενναιοδωρία σας».

Στην άλλη άκρη....

Σκεφτείτε μόνο αυτό, γράφουν, «μπορεί να λάβετε μια ειδοποίηση πέντε χρόνια από σήμερα, που να σας ενημερώνει ότι κάποιος έχει “πιάσει” το βιβλίο σας στην άλλη άκρη του κόσμου».

Ολα τα τελευταία νέα και οι προοπτικές του bookcrossing στην Ελλάδα θα συζητηθούν στο επερχόμενο 5ο Ελληνικό Συνέδριο Βookcrossing που θα πραγματοποιηθεί 21 με 24 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη.

Στη συμπρωτεύουσα είχε ξεκινήσει ο θεσμός των ελληνικών συνεδρίων bookcrossing, τον Ιούλιο του 2006, για να περάσει στη συνέχεια από όλες τις πόλεις όπου η κοινότητα των bookcrossers είναι ενεργή. Πρόκειται για την ετήσια συνάντηση των ανά την Ελλάδα μελών του κινήματος που έχει ως απώτερο στόχο τη διάδοση της ανάγνωσης
(πληροφορίες στο www. bookcrossers.gr). Η συμμετοχή στις εργασίες του συνεδρίου θα είναι ανοιχτή για όλους, με μια απλή εγγραφή.

Πηγή: Καθημερινή

4 Μουχαμπέτια

Οι ναοί

6:30 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Στις παλιότερες περιόδους της ελληνική ιστορίας (π.χ. στη μινωική ) δεν υπήρχαν ξεχωριστοί ναοί και η λατρεία των θεών γινόταν στα ιερά που βρίσκονταν ή μέσα στα ανάκτορα ή στις επαύλεις.

Μετά τα γεωμετρικά χρόνια και αφού οι Έλληνες γνώρισαν τους πολιτισμούς των ανατολικών λαών και επηρεάστηκαν από αυτούς, άρχισαν να κτίζουν ξεχωριστά οικήματα, τους ναούς, για να λατρεύουν εκεί τους θεούς τους.

Μέσα στο ναό δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από το άγαλμα του θεού ή της θεάς. Ο κόσμος παρέμενε γύρω από το ναό. Εξάλλου ο βωμός για τη θυσία βρισκόταν κι αυτός έξω από το ναό, εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις.

Μετά την ξεχωριστή φροντίδα που έδειχναν για την κατασκευή του αγάλματος φρόντιζαν και την εμφάνιση του ναού. Για τους αρχαίους Έλληνες κι ο ναός ήταν κι αυτός ένα «άγαλμα». Άλλωστε η λέξη άγαλμα σημαίνει αυτό που κάνει το θεό να αγάλλεται, να χαίρεται.

Στην αρχή οι πρώτοι ναοί είναι ξύλινοι, αργότερα όμως, γίνονται από μάρμαρο. Η κατεύθυνση ενός ναού είναι από την Ανατολή προς τη Δύση, σ' αντίθεση με τους χριστιανικούς ναούς που έχουν κατεύθυνση από τη Δύση προς την Ανατολή.

Τα μέρη του ναού

Ο ναός χωρίζεται σε τρία μέρη:

1) ο πρόναος. Είναι ένας μικρός χώρος που το συναντάμε στο μπροστινό μέρος του ναού.

2) ο σηκός. Είναι το κυρίως μέρος του ναού. Εδώ ήταν τοποθετημένο το άγαλμα του θεού.

3) ο οπισθόδομος. Είναι ένας χώρος που βρίσκεται στο πίσω μέρος του ναού.

4) Σε μερικούς ναούς, όπως στον Παρθενώνα, υπάρχει και ένας τέταρτος χώρος πίσω από τον οπισθόδομο που λέγεται οπισθόναος.

Ως συνήθως ένας ναός έχει κίονες στις στενές πλευρές του. Αν έχει κίονες μόνο στη μια στενή πλευρά λέγεται πρόστυλος. Αν έχει κίονες και στις δύο στενές πλευρές ονομάζεται αμφιπρόστυλος. (Στο σχέδιο διακρίνονται οι κίονες, ως τελείες, στις στενές πλευρές στα σημεία 1 και 4.

Σε πολλές περιπτώσεις γύρω - γύρω από το ναό υπάρχουν κίονες (κολόνες) που δημιουργούν το πτερόν ή περιστύλιο. Όταν ο ναός περιβάλλεται από μια σειρά κιόνων, λέγεται περίπτερος. Όταν περιβάλλεται από δύο σειρές κιόνων λέγεται δίπτερος.

Σύμφωνα με τα παραπάνω ο Παρθενώνας είναι περίπτερος αμφιπρόστυλος ναός...

1 Μουχαμπέτια

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Η Γοργόνα

1:02 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Ανδρέας Καρκαβίτσας (απόσπασμα)

Άξαφνα ανατρόμαξα. Κάτω βαθιά, μέσα από το μενεξεδένιο σύγνεφο, είδα να προβαίνη ίσκιος πελώριος. Η χοντρή κορμοστασιά, το πυργογύριστο κεφάλι του φάνταζαν Αγιονόρος. […]

Ο ίσκιος πρόβαινε στα νερά με άλματα πύρινα. Κι όσο γρηγορώτερα πρόβαινε, τόσο μίκραινε η κορμοστασιά του. Και άξαφνα ο θεότρομος όγκος χιλιόμορφη κόρη στάθηκε αντίκρυ μου. Διαμαντοστόλιστη κορώνα φορούσε στο κεφάλι και τα πλούσια μαλλιά γαλάζια χήτη άπλωναν στις πλάτες ως κάτω στα κύματα. Το πλατύ μέτωπο, τα αμυγδαλωτά μάτια, τα χείλη της τα κοραλλένια, έχυναν γύρα κάποια λάμψη αθανασίας και κάποια περηφάνεια βασιλική. Από τα κρυσταλλένια λαιμοτράχηλα κατέβαινε και έσφιγγε το κορμί ολόχρυσος θώρακας λεπιδωτός και πρόβαλλε στο αριστερό την ασπίδα και έπαιζε στο δεξί τη Μακεδονική σάρισσα. […]

-Ναύτη· καλεναύτη·ζη ο βασιλιάς Αλέξαντρος; […]

-Τώρα, Κυρά μου! Απάντησα χωρίς να σκεφτώ. Τώρα βασιλιάς Αλέξαντρος! Ούτε το χώμα του δε βρίσκεται στη γη.Ωιμέ! Καλό που το έπαθα! Η χιλιόμορφη κόρη έγινε με μιας φοβερό σίχαμα. Κύκλωπας βγήκε από το κύμα και έδειξε λεπιοντυμένο το μισό κορμί. Ζωντανά φίδια τα μεταξόμαλλα σηκώθηκαν περαδώθε, έβγαλαν γλώσσες και κεντριά φαρμακερά και έχυσαν φοβεριστικό ανεμοφύσημα. […]

-Όχι, Κυρά, ψέματα!…τρανοφώναξα με λυμένα γόνατα.[…]

-Ναύτη· καλεναύτη·ζη ο βασιλιάς Αλέξαντρος;

-Ζη και βασιλεύει· απάντησα ευθύς. Ζη και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει.»Άκουσε τα λόγια μου καλά.... Σα να χύθηκε αθάνατο νερό η φωνή μου στις φλέβες της, άλλαξε αμέσως το τέρας και έλαμψε παρθένα πάλι χιλιόμορφη.....

Σήκωσε το κρινάτο χέρι της από την κουπαστή, χαμογέλασε ροδόφυλλα σκορπώντας από τα χείλη της.. ...Και άξαφνα στον ολοπόρφυρον αέρα χύθηκε τραγούδι πολεμικό, λες και εγύριζε τώρα ο Μακεδονικός στρατός από τις χώρες του Γάγγη και του Ευφράτη...

3 Μουχαμπέτια

Ό,τι θυμάσαι..

12:53 π.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Καλή σου νύχτα... και να με Αγαπάς...

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Τι ωραία...τι καλά…

6:52 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Για όσους παραμένουν παιδιά…

Η Κόμη της Βερενίκης

6:46 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Η Βερενίκη ήταν πρόσωπο υπαρκτό, που έζησε την εποχή των Πτολεμαίων. Την περιγράφουν ως μια γυναίκα με περισσή χάρη και έντονα πάθη. Δεν δίστασε μάλιστα να βάλει να δολοφονήσουν τον άνθρωπο που προόριζαν για σύζυγό της, που δεν ήταν άλλος από τον νεαρό εραστή της μητέρας της...

Λίγο αργότερα παντρεύεται τον Πτολεμαίο Γ΄ τον Ευεργέτη. Ο κοινός έγγαμος βίος διακόπτεται αμέσως μετά τον γάμο, γιατί ο Πτολεμαίος στο πλαίσιο των κατακτητικών πολέμων αναγκάζεται να εκστρατεύσει στη Συρία

Τότε η Βασίλισσα Βερενίκη αποφασίζει να τάξει στη Θεά του Έρωτα, Αφροδίτη, πως θα κόψει σύρριζα τα ωραία μαλλιά της αν ο άνδρας της επιστρέψει σώος και νικητής. Τρία χρόνια αργότερα, ακούγοντας τη χαρμόσυνη είδηση για την επιστροφή του συζύγου της, η Βερενίκη κόβει την πλεξίδα της και την αφιερώνει στο ναό της Αφροδίτης.

Άξαφνα όμως, η κόμη της εξαφανίζεται από το ναό... Ο Πτολεμαίος εξοργίζεται και τότε ο Κόνων ο Σάμιος για να εξευμενίσει το θυμό του αλλά και για να κολακέψει το βασιλικό ζευγάρι, καλεί τον Πτολεμαίο στο αστεροσκοπείο για να του "εξηγήσει" την εξαφάνιση της πλεξίδας. Εκεί, του δείχνει τον ως τότε ανώνυμο αστερισμό που έμοιαζε με κόμη, λέγοντάς του πως η Θεά Αφροδίτη τη μετέφερε στους ουρανούς μ' ένα φτερωτό άλογο - άνεμο !

Την ίδια εποχή ο σοφός και ποιητής Καλλίμαχος, γράφει το περίφημο ομώνυμο ποίημα, το οποίο σώθηκε ολόκληρο μόνο στα λατινικά.

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Τι να πεις...;

12:58 π.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Πόσο κλέφτες γίνονται οι άνθρωποι,
όταν διεκδικούν μερτικό από την ψυχή σου....

Πόσο ψεύτες, όταν σου ζητούν να γυρίσεις πίσω
εκείνα που δεν σου έδωσαν ποτέ....

Πόσο ηλίθιοι, όταν νομίζουν πως δεν έχεις την ικανότητα
να διακρίνεις το σουγιά....που είναι κρυμμένος στην ανθοδέσμη με τις γλαδιόλες

5 Μουχαμπέτια

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Πικρό το βράδυ φτάνει...

8:15 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Δρόμοι που χάθηκα, γωνιές που στάθηκα,

δάκρυα που πίστεψα, παιχνίδια στο νερό.

Πικρό το βράδυ φτάνει.

Νύχτες που έκλαψα, γέφυρες που έκαψα,

άστρα π' αγάπησα, που πάω και τι θα βρω.

Πικρό το βράδυ φτάνει.

Λόγια που ξέχασα, φίλοι που έχασα,

καημέ μεγάλε μου ας πάμε τώρα οι δυο.....Πικρό το βράδυ φτάνει....

4 Μουχαμπέτια

Γη των ανθρώπων...

6:02 μ.μ. |

Αναρτηθηκε απο MeDuSa |

Κάθησα απέναντι σε ένα ζευγάρι...

Ανάμεσα στον άντρα και στη γυναίκα το παιδί είχε κουρνιάσει και κοιμόταν...

Μα γύρισε στον ύπνο του, και στο φως της λάμπας είδα το πρόσωπό του... Α! Τί γλυκό προσωπάκι! Από κείνο το ζευγάρι είχε βγει κάτι σα χρυσός καρπός. Από κείνα τα βαριά σκουτιά είχε βγει αυτό το επίτευγμα της γοητείας και της χάρης...

Έσκυψα πάνω σε αυτό το απαλό μέτωπο. Σ'αυτά τα γλυκά σουφρωμένα χείλη και είπα μέσα μου: Να ένα πρόσωπο μουσουργού, να ο Μότσαρτ όταν ήταν παιδί, να μια ωραία υπόσχεση ζωής. Οι μικροί πρίγκιπες των παραμυθιών δεν είχαν καμιά διαφορά από αυτό: προστατευμένο, χαϊδεμένο, καλλιεργημένο, και τί δε θα μπορούσε να γίνει!

Όταν στους κήπους γεννιέται, από διασταύρωση, ένα καινούριο ρόδο, όλοι οι κηπουροί συγκινούνται. Το απομονώνουν, το καλλιεργούν, το προσέχουν και το περιποιούνται. Μα δεν υπάρχουν κηπουροί για τους ανθρώπους. [...]

Είναι κάτι σαν το ανθρώπινο γένος που πληγώνεται εδώ, κι όχι το άτομο. Αυτό που με βασανίζει δε θεραπεύεται με τις σούπες των λαϊκών συσσιτίων.

Αυτό που με βασανίζει δεν είναι ούτε αυτές οι καμπούρες, ούτε αυτές οι ασκήμιες... Είναι ο Μότσαρτ που δολοφονείται μες στον καθένα από αυτούς τους ανθρώπους....

Antoine de Saint-Exupery