MeDuSa

Oι άντρες είναι καμωμένοι να μένουν δυνατοί…
Tο αισθάνονται αυτό…κι όταν πέσουν στο στρώμα,
έχουν την έκφραση του προσώπου…περίλυπη

Kάποτε το βλέμμα τους χάνεται…
Σα ν' απορούν γι' αυτό που τους συμβαίνει.
Σα να μη μπορούν να καταλάβουν την αδυναμία τους,
θυμώνουν κι αγαναχτούν…
Παραδίνονται σαν παιδιά…

Σε κοιτάζουν στα μάτια….περιμένουν να τους βεβαιώσεις...
Όχι μόνο πως θα γίνουν καλά…όχι πως δεν έχουν τίποτα,
μα πως η δύναμή τους είναι ακέρια…

Πως εσύ το θέλεις και τους περιποιείσαι
κι αυτοί το δέχονται…
Δέχονται την περιποίηση για το χατίρι σου…

Eίναι λυπητερό να βλέπεις έναν άντρα άρρωστο,
να βλέπεις να κείτεται ένας λεβέντης…

Σε σφάζει το βλέμμα του…
Σε παρακαλεί μ' έναν τρόπο που σου πονεί.
Σε πειράζει που δέχεται τη βοήθειά σου.
Σε πειράζει να αισθάνεσαι χτυπημένη την υπερηφάνεια του,
την υπομονή του…

Aυτό πρέπει να σου μαθαίνει η αγάπη σου…
Πως δεν του φτάνει μονάχα να τον αγαπάς.
Θέλει ακόμα πιο πολύ…